Vandaag, 24 maart 2020, bestaat onze club exact 90 jaar. Dat is een heugelijk feit!
We leven momenteel echter in een bizarre tijd. Onzekerheid is troef. Gaat er en zo ja wanneer nog worden gevoetbald vraagt een voetbalclub zich af. Maar als vereniging (van mensen) vragen we ons natuurlijk ook af hoe onze betrokken leden en sponsors zich voelen. We leven in een gebied waarbij de sierteelt een belangrijke rol speelt. Leden vrezen mogelijk voor hun baan, sponsors mogelijk voor hun bedrijf. Dat werkt door in vele sectoren. Ik hoop op wijsheid en voldoende innerlijke rust bij allen.
Voor het voortbestaan van de vereniging vrees ik echter niet. Historie zorgt namelijk ook voor ervaring en vertrouwen. Onze club is opgericht in de crisisjaren. Grote werkloosheid en moeilijke economische tijden waren aan de orde van de dag. Onze vereniging heeft de oorlog meegemaakt. In het laatste jaar van de oorlog, seizoen 1940-1945, werd de competitie niet afgemaakt. In die zin is deze periode dus niet uniek. In ieder decennium is er wel een economische crisis. Ook dat is niet nieuw, maar wel heel vervelend voor alle betrokkenen.
Natuurlijk krijgt ook de club financiële klappen. We missen entreegelden, kantineomzet en de opbrengst van de Paasveiling. Gelukkig hebben we in het verleden gezorgd voor buffers en hebben we een bekwaam bestuur. Die zullen voor de toekomst mogelijk wel pijnlijke maatregelen moeten nemen, die wij als leden voelen. Hetzij zo. Juist in deze tijd hebben we solidariteit van een ieder nodig.
Al met al hebben we als vereniging en als betrokken leden en sponsors heel veel dieptepunten meegemaakt. Gelukkig ook veel hoogtepunten echter. En die gaan we in de toekomst weer met elkaar meemaken. Kampioenschappen, het 100-jarig bestaan in 2030, ontmoetingen met anderen. Er zijn Rijnsburgse Boys vriendschappen, -huwelijken, -kinderen en –vrienden. Dat zorgt en heeft gezorgd voor verbinding in onze Rijnsburgse gemeenschap. En dat zal het blijven doen!
Ook wij als Rijnsburgse Boys betrokkenen, blijven naar elkaar om kijken en moeten elkaar helpen. Dat kan zitten in kleine dingen. Nu we elkaar niet meer op het voetbalveld kunnen en mogen ontmoeten kunnen we elkaar misschien wat meer bellen. Kunnen we als leden denken aan onze sponsors om juist daar ons geld te besteden, zowel zakelijk als privé. Om met onze regering te spreken: houdt elkaar vast, kijk naar elkaar om en zorg een beetje voor elkaar.
Ik hoop dat u allen gezond de komende periode doorkomt. Vera Lynn zong in de oorlog: W’ll meet again, don’t no where don’t no when. Dat geldt ook een beetje voor ons nu. We gaan elkaar over een tijdje weer zien. Gewoon bij Rijnsburgse Boys, onze club, onze trots. Op naar 2030 wanneer we 100 jaar bestaan En dat zullen we vieren!
Cees Driebergen, erevoorzitter
