Achilles op de knieën
“De zwakke plek van Achilles is, dat zij wel de goede voetballers hebben, maar géén team zijn. En dat zijn wij wél!”, zo verklaarde Pieter Mulders de winst van zijn ploeg in het verre Groesbeek. Op een moment van versteendheid na op de vrije trap die tot de 1-0 leidde, speelde de Rijnsburgse goalie Virgil Deen een belangrijke rol. Hij hield in de tweede helft een aantal malen op knappe wijze zijn doel schoon. Ook Hidde Prijs wist met gevaar voor eigen leven meerdere schoten te blokken. Masies Artien heerste achter zijn verdediging en Jordy Strooker speelde zijn 100ste competitiewedstrijd voor de Uien foutloos en gedegen, zoals we dat gewend zijn.
Foto: Hans Heemskerk
Rondje over het veld
Als we dan toch bezig zijn met het noemen van namen, laten we dan het rest van het team ook maar langslopen, van achter naar voren. Roderick Gielisse was weer een lust voor het oog. De kleine en guitige verdediger weet altijd met zijn voeten en slimme positiespel zijn tegenstanders te slim af te zijn. Zoals Cruijff ooit ongeveer zei: “Voetbal is simpel, maar simpel voetballen is moeilijk”. Roderick lijkt te snappen hoe je simpel moet voetballen… Carlos Opoku verzette als waterdrager tussen verdediging en middenveld weer bergen werk. Hij lijkt de speler met de meeste schoonheidsfoutjes, maar hij speelt dan ook op de lastigste positie. Een mislukte onderschepping of een te snelle pass naar voren vallen bij hem het meeste op. De manier waarop hij zijn wedstrijden speelt, verdient echter groot respect. Onvermoeibaar blijft hij sjouwen. Pieter zei na de wedstrijd: “Sinds Carlos op die positie staat, winnen we onze wedstrijden. Dat wordt soms onderschat”. Aanvoerder Wesley Goeman is ook zo’n sjouwer. Waar Carlos vooral het gebied tussen de zestien en de middenlijn bewaakt, is Wesley actief van box tot box. Na elke wedstrijd voel ik bijna de pijn in de benen die Wesley wel móet hebben. En als je dan nog de rust en de precisie hebt voor de geweldige vrije trap die hij in de 37e vanaf bijna 30 meter feilloos onder de lat plaatste, dan is respect op zijn plaats.
Precies andersom dan Carlos, is Joel Tillema vooral dodelijk vanaf de middenlijn tot het vijandige doel. Soms even onzichtbaar en dan plotseling die onverwachte loopacties. De manier waarop hij in de 44e minuut precíes op het goede moment diepging en de bal rechts onder doelman Dani Centen doorschoof, was van grote klasse en beslissend voor de winst.
Op links deed Maikey Parami wat we van hem gewend zijn. Continu energie leveren in de aanval en meeverdedigend over de gehele linkerflank. Hij was dicht bij het slot op de deur in de tweede helft, maar wist Dani Centen nét niet te passeren. Jammer, want met al zijn arbeid was dat doelpunt hem echt gegund.
Giovialli Serbony had het niet makkelijk. In het Rijnsburgse spel heeft hij eigenlijk een moeilijke en ondankbare taak. De ballen komen diep van achteren of met zijn rug naar het doel in de kaats. Met minimaal twee tegenstanders in zijn rug. Ik ben maar eerlijk, ik was niet enthousiast over zijn prestaties in dit seizoen tot nu toe. Maar bij Achilles dacht ik het opeens te snappen. De rol die Giovialli moet spelen, is zó moeilijk voor een spits, dat ook bij hem elk klein foutje of misstapje grote gevolgen heeft. Niets is zo lekker voor een spits om gewoon in de zestien tegen voorzetten van de zijkant aan te lopen en ze binnen te jagen. Maar zo zit het Rijnsburgse spel niet in elkaar. Dat is veel vernuftiger. Giovialli lijkt wel een spelverdeler met zijn rug naar het vijandige doel, met als taak om anderen om hem heen de ruimte te geven om te scoren. De briljante wijze waarop hij Tillema in de 44e minuut bediende, verdient alle respect. Als je dat kan, ben je een hele grote.
En dan Jeffrey Jongeneelen. De man van de kunststukjes. De Picasso op de rechterflank. Niet alles wat hij onderneemt, lukt. Maar elke geslaagde actie is geschikt voor het jaaroverzicht. Het blijft een genot om hem aan de bal te zien. En de manier waarop zijn eigen teleurstelling van een mislukte actie valt af te lezen, zorgt ervoor dat je alweer halsreikend uitkijkt naar de volgende actie.
Foto: Hans Heemskerk
De staf, de bank en de twaalfde man
Behalve de artiesten in het veld is er natuurlijk ook nog een staf en een bank. Op Pieter na, straalt de staf tijdens de wedstrijd totale rust uit. Geen opgewonden gedoe, maar in actie als dat nodig is. Het werk van de staf speelt zich vooral doordeweeks af. De hoeveelheid energie die erin wordt gestopt, is voor velen onzichtbaar, maar van cruciaal belang. En Pieter is Pieter. Die kán zich tijdens een wedstrijd niet rustig houden. Het liefst zou hij volgens mij het veld inlopen om zijn spelers van adviezen te voorzien, of zelfs mee te voetballen. Bij elke afgeslagen aanval wijst hij spelers op hun taak om snel weer in positie te komen. Bij corners van de tegenstander geeft hij aanwijzingen over de beste veldbezetting. Zoals hij zelf na de wedstrijd aangaf: “We zitten in de zogenaamde en veel besproken flow, maar daarmee blijven we onze eigen tegenstander. We moeten er doordeweeks met elkaar veel energie instoppen om op zaterdag te blijven presteren en te blijven winnen. Dat gaat stapje voor stapje, waarbij we de laatste weken steeds weer onszelf belonen. Ik hoor en lees wel eens dat ons voetbal niet goed en mooi zou zijn, maar dit ís het hedendaagse voetbal. De teams maken het elkaar heel moeilijk. Vroeg druk zetten, vooruit verdedigen, dat is zoals het is. Wij doen dat zelf ook. Daar worden wedstrijden niet mooi van”.
Dan blijft nog over de stormachtige groei van de twaalfde man. De Harde Kern Rijnsburg (since 2016) was met twee bussen in Groesbeek. Dat verdient groot respect en waardering. Kennelijk zijn de gastverenigingen niet gewend dat een luidruchtige supportersschare zich gewoon goed kan gedragen. Elke supporter werd bij binnenkomst op Sportpark de Heikant gefouilleerd. Bij een gewoon potje amateurvoetbal! Waar is de gezelligheid gebleven!
Elke wedstrijd reist het team van Rijnsburgse stewards met de HKR mee. Vrijwilligers, die hun pappenheimers kennen. Ook dit is een staaltje clubliefde, waar niet genoeg waardering voor kan worden uitgesproken. En het respect tussen stewards en HKR is groot. Ik zag bij de ingang Henk-Jan Hofstede in zijn grote gele stewardjas staan, die er een paar jongens tussenuit pikte met wat blikjes bacardi-cola in hun zak. De blikjes werden netjes ingeleverd en terug in de bus gelegd. Nog vóórdat het fouilleercircus van Achilles begon. Respect!
Jordy Strooker, de jubilerende 100-wedstrijden-man, zei na de wedstrijd: “De HKR is gruwelijk mooi. Het leeft steeds meer en de aanhang wordt alleen maar groter. We krijgen daar als team écht extra motivatie en power van. Dat effect is heel groot. Dat zie je ook aan de manier waarop we nu al weken achter elkaar na de wedstrijd met de HKR ons feestje vieren. Het wordt steeds gekker en leuker”.
Foto: Hans Heemskerk
De wedstrijd
Het duel tussen Achilles ’29 en Rijnsburgse Boys was, zeker in de eerste helft, het aanzien meer dan waard. Beide ploegen hadden duidelijk aanvallende intenties en het spel golfde de eerste 45 minuten op en neer van goal tot goal. Het leek soms wel een zaalvoetbalwedstrijd, zo snel ging het. Kansen waren aan beide zijden in overmaat aanwezig. Een bal op de lat van Niels Wouters en Jeffrey Jongeneelen, acties alleen op de keeper, schoten nét over de goal en goed keeperswerk van Virgil Deen en Daniel Centen. Op de tribune was het af en toe genieten van de combinaties aan de rechterzijde van de Rijnsburgse opstelling. Artien, Gielisse, Tillema en Jongeneelen lieten mooie dingen zien. De ruimte en het werkvoetbal lag meer aan de overkant van het veld, met grotere afstanden om te overbruggen.
De mooiste wapenfeiten waren de twee vrije trappen. In de 27e minuut wist Imran Oulad Omar de Rijnsburgse doelman Virgil Deen te verschalken met een vrije trap over de muur in de verre hoek vanaf een meter of 18. Virgil stond aan de grond genageld en kon de bal alleen maar nakijken.
In de 37e minuut mocht Wesley Goeman aanleggen voor een vrije trap vanaf bijna 30 meter van de goal van Dani Centen. Op de tribune werd met argusogen gekeken” “Gaat Wesley dat écht proberen van die afstand? Dat kan helemaal niet!”. Het tegendeel bleek waar. De bal ging met zo’n strakke curve precies onder de lat door, dat geen enkele keeper die bal had kunnen hebben. Het lijkt wel of Wesley vanaf Middelmors nog het haantje op de Rijnsburgse kerktoren zou kunnen raken.
En dan de 44e minuut. Virgil Deen trapt uit, Joel Tillema kopt terug op Roderick Gielisse, die maakt een loopactie naar voren en legt de bal opzij naar Jeffrey Jongeneelen. Jeffrey passt precies in de voeten van Serbony die 25 meter verderop staat. Giovialli twijfelt niet en schiet “in één tijd” door op de reeds diepgaande Tillema. Joel ziet het gaatje rechtsonder doelman Dani Centen en maakt de winnende treffer. Een prachtige goal over zes schijven, zonder de voet van een tegenstander ertussen. Barcelonavoetbal!
De tweede helft, daar besteden we niet veel woorden meer aan. Pieter zei na afloop: “Wij speelden op de counter, Achilles viel aan. We waren niet scherp en slim met de ruimte die we daardoor kregen en wisten daarom niet verder uit te lopen in de score. Het zat achterin goed dicht en op de momenten dat dat nodig was, verrichte Virgil perfecte reddingen. We gaan lekker Kerst vieren, we hebben het verdiend met z’n allen!”
En als gedenkwaardig moment, Jordy Strooker speelde zijn 100ste competitiewedstrijd voor de Uien. Hij zal tijdens de eerstvolgende thuiswedstrijd op 13 januari tegen de Koninklijke HFC gehuldigd worden. Na de wedstrijd zei Jordy: “Ik ben trots en vind het mooi om zoveel wedstrijden voor Rijnsburg gepeeld te hebben. Ik had eigenlijk niet gedacht dat het al zoveel wedstrijden waren. Ik heb voor nog twee seizoenen getekend, dus we gaan op naar de 150 wedstrijden!”
Foto: Hans Heemskerk
Achilles ’29 – Rijnsburgse Boys 1-2 (1-2)
27’ 1-0 Imran Oulad Omar
37’ 1-1 Wesley Goeman
44’ 1-2 Joel Tillema
Scheidsrechter: De heer L.E. Cantineau
Toeschouwers: 950
Gele kaarten
Rijnsburgse Boys: Carlos Opoku, Roderick Gielisse, Maikey Parami
Achilles ‘29: Jesse Edge, Derwin Martina
Opstelling Rijnsburgse Boys: Virgil Deen, Joël Tillema, Roderick Gielisse, Wesley Goeman, Carlos Opoku, Hidde Prijs, Jordy Strooker, Masies Artien, Jeffrey Jongeneelen, Giovialli Serbony, Maikey Parami (77. Max Hudepohl)
Opstelling Achilles ‘29: Dani Centen, Jesse Edge, Derwin Martina, Marijn de Kler, Mart Raterink, Kürsad Sürmeli, Boy van de Beek, Imran Oulad Omar, Niels Wouters (79. Guyon Philips), Niek Versteegen, Gioney Capello (80. Mehdi Naqqadi)
