“1-1 is teleurstellend”
Pieter Mulders was na de wedstrijd tegen AFC niet tevreden met de uitslag. De wedstrijd bleef lang op 0-0- steken, maar in de 78e minuut brak Joël Tillema de ban met een fraaie loopactie. Het was echter invaller Malcolm Esajas die van Nieuwkoop en Prijs te slim af was en in de 84e minuut de stand gelijktrok. “De 1-1 is teleurstellend”, zei Pieter, “dit was niet nodig. Als je in zo’n wedstrijd met 0-1 voor komt, moet je gewoon winnen”.
Foto: Hans Heemskerk
Voorpret
De wedstrijd begon eigenlijk al ’s ochtends om 9 uur. In een gezellige, chaotische drukte scheepte de HKR in bij de gemeentehaven in Voorhout. Met een prachtige rondvaartboot van Rederij van Hulst werd de tocht naar Amsterdam aangevangen. Aan boord was het top geregeld, de uitbater kijkt al uit naar de volgende tocht. Bij aankomst in Amsterdam werd het legioen met bussen naar sportpark “Goed genoeg” gebracht, waar coryfee Sjaak Swart getuige was van de invasie. Zelfs het Amsterdams politiekorps, dat toch wel heel wat meer gedoe gewend is, was met een behoorlijke troepenmacht aanwezig. Maar de sfeer was gemoedelijk, de twee hondengeleiders waar we een praatje mee maakten, hoefden niet in actie te komen. Ze bleven lekker in hun busje zitten, want alles bleef rustig.
Vóór de wedstrijd werd AFC-er Jonathan Richards gehuldigd vanwege zijn 100ste wedstrijd voor de trotse herenclub uit Amsterdam. Onze eigen Richard van Nieuwkoop stond echter al voor de 200ste keer onder de lat van de geel zwarte equipe. De aandacht die dat verdiend, wordt bewaard voor de thuiswedstrijd aanstaande zaterdag tegen FC Lienden.
Nog een nieuwtje, voor het eerst in de geschiedenis van het zaterdagvoetbal werd een heuse bladblazer ingeschakeld. Scheidsrechter Dieperink vond dat de vrolijke geel zwarte confetti het zicht op de achterlijn te veel belemmerde. Een beetje vegen hielp niet en dus kwam een vrijwilliger van AFC met een ronkend apparaat op de rug het veld op om de boel schoon te maken. Bij elkaar konden we daardoor toch zeker tien minuten langer genieten van het heerlijke zonnetje op de mooie tribune van AFC.
Foto: Hans Heemskerk
Vier corners, vijf kansen
Toen de eerste helft uiteindelijk kon losbarsten, was nog niet bekend dat de eerste helft een karig schouwspel zou worden. Het spel was van beide zijden rommelig. Veel balverlies, geen controle op het middenveld en weinig effectieve voorwaartsen. Aan beide kanten… Dan blijven er nog verdedigers over, die het niet echt moeilijk hadden, maar ook niet veel creativiteit brachten in het spelmaken.
Pas in de 11e minuut viel er wat te genieten. Een afvallende bal kon door Opoku lekker op de slof worden genomen, maar zijn schot ging over de deklat. Daarna was het offensief wat meer aan AFC. Tussen de 13e en de 18e minuut kregen de jongens van Wetzel drie aardige kansen. Bij de eerste was het jubilaris Van Nieuwkoop die kon redden, de tweede was ook over de deklat. (Na een mooie rush van Thomas van den Houten, die dat wel vaker deed, leuk om naar te kijken.) De derde kans ging voor de goal langs, maar er was geen AFC-voet in de buurt om af te drukken.
In de 30e minuut deed Rijnsburg weer wat terug. Een buitenkans voor Halman, na slecht uitverdedigen van AFC. Hij kreeg de bal lekker voor de voeten, maar zijn mooi geplaatste schot ging nét over de kruising.
Bij elkaar dus vijf kansen in de eerste helft, veel meer viel er niet op te schrijven. En nog vier corners (waarbij we vroeger nog “halluvu goal!” riepen), maar ook die leverden niets op.
Foto: Hans Heemskerk
Na de rust
Pieter had in de rust zijn mannen voorgehouden om meer diepte in het spel te brengen. En dat lukte na rust ook inderdaad, waardoor het spel zich vaker op de helft van AFC dan die van Rijnsburg bevond. Het leverde de Uien een veelvoud aan corners op, maar uit geen enkele van die hoekschoppen kon gevaar worden gesticht. Net als in de eerste helft kreeg Rijnsburg zijn eerste grote kans in de 11e minuut. Via Tillema en Serbony kreeg aanvoerder Goeman een uitgelezen kans op de 0-1, maar zijn poging strandde in een knullig achterballetje. Mogelijk was een polletje op het hobbelige veld de oorzaak van zijn misser. En de kansen bleven komen voor de Uien. Vijf kansen op rij over 20 minuten verdeeld, dus zo ongeveer om de 4 minuten. Daar kon AFC niets tegenoverstellen. Dat was alles wat er voor de toeschouwers te genieten viel, niet veel dus.
Pas de vijfde kans van de Uien gaf uiteindelijk de lang verwachte verlossing. Het was Richard van Nieuwkoop, die met een verre uittrap Carlos Opoku bediende. Carlos hield even hoog en volleyde daarna mooi en op maat door naar Tillema, die alvast was begonnen met lopen richting de goal van AFC. Joël kon de bal lekker in de loop meenemen en kwam daardoor vrij voor keeper Potveer. Die moest zijn meerdere erkennen in Tillema, die met een mooie schuiver het net wist te vinden. Opluchting in het veld, bij geel zwart althans, opluchting op de bank én op de tribune. Eindelijk was er wat te juichen en dan ook nog voor de in meerderheid aanwezige Rijnsburgers. Inpakken, een strik erom, uitvoetballen en wegwezen, zou je denken.
Foto: Hans Heemskerk
Deksel op de neus
De techniek van het doodmaken en uitspelen van een wedstrijden bleek toch nog een leerpuntje te zijn voor de Rijnsburgers. Ignacio begon te loeren op de gelijkmaker, maar Prijs en Artien hadden hem aardig in de zak. De spaarzame momenten die Raily voor zichzelf wist te vinden, waren van te weinig venijn en kwaliteit om het de Uien lastig te maken. Het was een andere aanvaller (een invaller) die met de gelijkmaker aan de haal ging. Malcolm Esajas kon op een voorzet van Mathijs Jesse heel slim nét voor Hidde Prijs de bal in het doel werken, terwijl Richard van Nieuwkoop bezig was om de voorzet bij de tweede paal weg te halen, Maar daar kwam de bal niet meer, Esajas was hem nét voor. Opvallend was dat Rijnsburg op dat moment één-tegen-één stond te verdedigen, waarbij Artien Ignacio uit zijn rug liet lopen en Prijs daardoor zowel Ignacio en Esajas moest dekken. Zo’n situatie mag bij een 0-1 voorsprong in de eindfase van de wedstrijd natuurlijk nooit voorkomen. Op dat moment hoort er een bus voor de goal van van Nieuwkoop te staan. De Uien kregen daardoor door eigen schuld zelf het deksel op de neus, AFC hoefde alleen maar te profiteren van de geboden ruimte.
Na de gelijkmaker was de wedstrijd eigenlijk gespeeld. Invaller Max Hudepohl stichtte gevaar en liet na een aantal weken afwezigheid zijn mooie stijl weer eens zien, maar het leverde helaas niets meer op.
Foto: Hans Heemskerk
Na de wedstrijd
Pieter vond in zijn nabeschouwing de wedstrijd rommelig. “Naarmate de wedstrijd vorderde, kregen we meer greep op AFC, maar we speelden te weinig de diepe bal. Twee kansen in de eerste helft, dat is gewoon niet genoeg. In de rust heb ik dan ook aangegeven dat we dieper moesten spelen. Dat lukte in de tweede helft, dat zag er een stuk beter uit. We kwamen daardoor verdiend op 0-1. De 1-1 was niet nodig”.
Een kwartier voor tijd werd Max Hudepohl het veld ingestuurd, als vervanger van Maikey Parami. Max bracht aardig wat dreiging in het laatste kwartier. We vroegen Pieter of Max misschien wat de laat was ingevallen. “Nee, hoor”, gaf Pieter aan, “dat Max kon invallen was eigenlijk al een meevaller. Hij is geblesseerd geweest en heeft nog niet zoveel getraind. We hebben nu gezien dat hij weer terug is. Bij Jeffrey gaat het ook de goede kant op, dus ik kan binnenkort weer wat meer variëren in de aanval. Alleen Donny duurt langer”. Pieter had trouwens nog een gesprekje met scheidsrechter Dieperink tijdens de wedstrijd. “Eerst geeft hij geel aan Hidde. Daarna maakt AFC een stevige overtreding op Jordy. Ik hoor de vierde man duidelijk roepen in zijn oortje dat dit ook een gele kaart is. En dan geeft die scheids die gele kaart niet. Dat snap ik niet, je moet dan wel consequent zijn. Die vierde man staat er niet voor niks en kon het duidelijk zien!”
Hidde Prijs had als bewaker van de gelouterde Ignacio een zware taak. We vroegen hem hoe de wedstrijd en de mandekkersrol was bevallen. “Het was een loodzware wedstrijd, het ging alle kanten op. Vooral in de eerste helft leek het wel een tenniswedstrijd. De bal bleef maar alle kanten op gaan. En als je dan 1-0 voorkomt, moet je de wedstrijd over de streep trekken. We bleven maar vooruitlopen, terwijl we meer hadden moeten controleren. Bij de 1-1 weet ik niet echt wat er gebeurde, ik moet dat nakijken op de beelden. Opeens kwam de bal, ik zag twee AFC-ers bij me staan, ik ging naar de bal, maar opeens lag-ie in de goal. Aan Raily had ik mijn handen vol. Hij blijft loeren op zijn kans, je moet hem de hele wedstrijd in de gaten houden. Het is wat dat betreft een echte sluipschutter. Maar er zijn zoveel goede spitsen in de Tweede Divisie, je moet elke wedstrijd tot het gaatje gaan. Daarin verschilt Raily niet echt van anderen. Het voordeel is, je kent ‘m en dat scheelt. Je weet wat hij kan”.
GastvrijWe sluiten af met een woord van dank, namens de voorzitter. De ontvangst op het sportpark van AFC was allerhartelijkst.. En de prachtige RBB-taart voorafgaand aan de wedstrijd was heerlijk. Dankjewel, AFC!
AFC – Rijnsburgse Boys 1-1 (0-0)
78’ 0-1 Joël Tillema
84’ 1-1 Malcolm Esajas
Scheidsrechter: R. Dieperink
Assistent-scheidsrechters: M.J.A. Osseweijer, Y.R. Weterings
Vierde Official: B.R. Annegarn
Toeschouwers: 800
Gele kaarten
Rijnsburgse Boys: Hidde Prijs
Opstelling Rijnsburgse Boys: Van Nieuwkoop, Gielisse, Artien, Prijs, Strooker, Opoku, Goeman (aanvoerder), Tillema, Halman, Serbony, Parami (77’ Hudepohl)
Opstelling AFC: Potveer, Willemsen, Rietveld (80’ Esajas), Kwee, Richard, Grootfaam, Jansen (aanvoerder), Hoek (56’ van den Brink), Jesse, van den Houten, Ignacio
