Op 24 mei 2025 is Rijnsburg-Noordwijk mijn laatste wedstrijd. Ook een prachtig moment om er een punt achter te zetten: precies 30 jaar zelf gespeeld en precies 30 jaar als coach. Al die jaren en namen van trainers, stafleden en vooral keepers op een rij zetten gaat ‘m niet worden . Het zijn er nogal wat in die bijna 30 jaar dat ik in Rijnsburg heb mogen acteren en voor je t weet vergeet je onbedoeld iemand hoewel ik ze allen aardig op het netvlies heb staan.
Het is inderdaad een hele berg jaren:
“Dan word je het toch wel een keer zat ?”. Nee eigenlijk niet want wat je leuk vind kun je lang volhouden en een oud-trainer van mij zei altijd: “zo lang het kan gewoon doorgaan want stoppen kan altijd nog”.
“Zou je er een boek over kunnen schrijven ?”. Zeker wel : met alle anekdotes, gekkigheden, trainingskampen, bijzonderheden en ervaringen in al die jaren.
“Je gaat het zeker missen ?” Fijn dat ik de laatste jaren afbouwend samen met collega Tim heb kunnen doen, voor ons beiden een prettige en praktische oplossing om het stokje langzaam over te geven. Ik zal zeker nog wedstrijden komen kijken maar het is mooi geweest en tijd voor een nieuwe generatie om het ambt voort te zetten.
Helemaal zonder kom ik voorlopig niet te zitten : ik help al een aantal jaren bij Voetbal Totaal uit Amsterdam om keepers individueel te beoordelen, zowel dames als heren en van piepjong tot 20 jaar. Daarnaast help ik keepersacademy MHD in Zoetermeer met individuele activiteiten en inmiddels hebben DSO en BSC hier in de Zoetermeerse regio ook al op de deur geklopt. Hoe dat allemaal gaat lopen ga ik rustig bekijken; eerst maar n’s wennen aan de nieuwe situatie en bijvoorbeeld zomaar een keer op vakantie gaan in het seizoen. Iets wat er al die jaren bijna nooit van kwam. Dat vraagt ook souplesse van het thuisfront; Martine is er al die jaren aan gewend geraakt maar ook daarin gaan we meer spontaan andere dingen doen. En ook komt er meer tijd voor kinderen/kleinkinderen; die laatste categorie is een soort “oppas topsport” maar tegelijk genieten met een grote G.
Dan toch maar een terugblik en korte analyse van al die jaren. Bij mijn vorige clubs Vitesse Delft/Xerxes/RVC deed ik de trainingen van jeugdkeepers er ook al bij. Met veel enthousiasme ben ik begonnen met ervaringen overbrengen, ballen trappen, verslagen maken en nabespreken. Die rol van keepers trainen is steeds meer gaan schuiven naar minder zelf ballen trappen en meer analyseren/coachen en keuzes onderbouwen. Daarnaast ben je klankbord en vertrouwenspersoon voor keepers met hun bijzondere posities, het zijn aparte mensen en daarvoor is dus een specifieke aanpak nodig. In het profiel van een keeperscoach mag empathisch vermogen en een eigen, gefundeerde mening zeker niet ontbreken. Bij Rijnsburg is er altijd veel ruimte geweest voor eigen inbreng, dat maakt het een prima omgeving om in te kunnen werken. Werken zeg ik bewust want het is een vak apart en ik ben in de gelukkige omstandigheid geweest vanaf mijn 58e jaar bijna fulltime met het vak bezig geweest te kunnen zijn. Het waren tropenjaren om na het werk bij REAAL vanaf diverse standplaatsen in het land direct door te schakelen naar het voetbalveld. Het begrip “amateurs” heb ik altijd gemeden want dat is bij ons al lang niet meer zo. Je kunt het er eigenlijk ook niet “zo maar ff bij doen”. Ik heb mijn bezigheden altijd als werk gezien en als ik keepers/kandidaten uit alle regio’s de Rijnsburgse accommodatie laat zien dan vallen de monden vaak open van verbazing over de professionele uitstraling. Menigeen maakt er dan een filmpje van en dat zegt genoeg.
Rijnsburg is een prima omgeving in die doldwaze en voetbalgekke Bollenstreek. Helemaal goed dat er kenmerkend eigenzinnig beleid gevoerd wordt zodat de club met beide benen op de grond blijft staan. Vooral daar aan vasthouden en zorgen dat spelers bij de club passen, bewaak die cultuur met z’n allen svp.
Ik heb met al die jaren een prachtig netwerk bij elkaar geraapt en dat is fijn om te kunnen gebruiken voor mijzelf maar ook om anderen te kunnen helpen. Goeie waardevolle contacten en vrienden aan overgehouden.
Zeker is wel: de kleedkamermomenten en ongein zal ik wel missen. De trainingskampen in de Zuid Europese winterzon met legendarische momenten vergeet ik natuurlijk ook niet. Alle verenigingen en collega’s waar ik geweest ben en de 3e helften na overwinningen staan in het geheugen gebeiteld. Alle keepers en trainers die ik heb meegemaakt: van iedereen kunnen leren tot het einde toe om vooral samen scherp te blijven. Gaaf om zoveel mensen te hebben ontmoet.
Bestuurders, vrijwilligers, sponsoren, supporters, 5e colonne, trainers, collega’s en keepers: het is een groot voorrecht om jullie in al die jaren te hebben leren kennen. “Merci “ dus voor jullie en we verliezen elkaar niet uit het oog, zeker niet.
Hans Schot
