Feilloos veilen
Laat het veilen maar aan de Rijnsburgers over.
In 1993 verhuis ik als jonge partner van RWV Advocaten naar het kantoor op de hoek van de HAI en de ingang van de veiling.
In een voor mij onvoorstelbare vroegte kijk ik met een klant mee op de tribune van veiling Flora. Ademloos zie ik toe hoe hij feilloos weet welke soorten van welke kweker voor welke prijs hij moet inkopen, zodat hij alle bestellingen die dan nog per fax of telefoon zijn binnengekomen later op de dag of in de week kan uitleveren.
Tegenwoordig kijken inkopers vanuit hun eigen dealing rooms naar beeldschermen en kopen ze op alle veilingen tegelijk in.
De Uienveiling betreft de jaarlijkse verkoop van door vrienden van de club ter beschikking gestelde kavels met als doel de kas te spekken en goede doelen te steunen. Rijnsburgers denken namelijk nooit alleen maar aan zichzelf.
Door corona is het dit jaar niet mogelijk om live kavels te veilen in het businesshome. Dus denkt het bestuur van de club om. Er komt in no time een website (www.uienveiling.nl) en een glossy magazine, waarin ruim tweehonderd kavels worden vermeld. Van een kruik jenever tot een cursus palingroken voor thuis, inclusief vijftien kilo gerookte paling.
Ook de traditionele loterij gaat via de digitale snelweg. Nadat ik met iDeal mijn loten heb afgerekend heb ik al een mail met daarin mijn lotnummers ontvangen.
Via internet brengen 160 kavels de nodige tienduizenden euro’s op. De resterende 42 grote klappers worden bewaard voor een live tv-uitzending van RTV Katwijk, vanuit de studio aan de Ambachtsweg.
Iedereen dus voor de televisie, maar vanwege de versoepeling van coronamaatregelen doen dertig bieders dat fijn samen in het businesshome op de Middelmors.
Ik begin in de studio. Daar heerst een uiterst relaxte sfeer. Een cameraman kondigt aan dat de uitzending over dertig seconden begint. Ik merk spanning in mijn lijf, terwijl ik alleen maar toekijk. De presentatoren praten en lachen gewoon door. Niemand lijkt onder de indruk van de ambiance te zijn.
Na het introfilmpje van RTV Katwijk vertelt voorzitter Ad Hendriksen, al even ontspannen, wat de bedoeling van de televisieveiling is. Hans Oudwater, de stem van de Middelmors, kondigt elk kavel aan. John Spekman, het brein achter de vernieuwde Uienveiling, noteert en corrigeert waar nodig. En de derde persoon in beeld is veilingmeester Jaap Meiland.
Inderdaad: de broer van.
Ik voel wederom opwinding, want ik heb Jaap geregeld zien optreden in de eindeloze reeks afleveringen van de realityserie van zijn familie.
Maar in deze setting is Jaap geen bekende Nederlander maar gewoon Jaap. Een kweker uit Noordwijkerhout. Fan van VVSB, eeuwige vriend van de Rijnsburgse Boys.
Jaap is wel een bekende veilingmeester in Rijnsburg. Voorheen met fenomeen Piet Broekhof (de man die zo mooi en hard kon roepen dat er nog meer uuuroootjes moesten worden geboden), nu staat hij op eigen veilingbenen.
Aan alles is gedacht en de uitzending is dus terdege voorbereid. Alleen bestaat onzekerheid over de traagheid van het tv-signaal ten opzichte van de snelheid van het internet. Als Jaap afhamert zou het laatste bod op het kavel in de daaropvolgende dying seconds nog via tablet, computer of telefoon overboden kunnen worden.
Op de veilingklok gebeurt zoiets vrijwel altijd en daarom verheug ik me op soortgelijke taferelen vanavond. Zeker ook omdat Rijnsburgers elkaar nog weleens willen aftroeven.
Maar gek genoeg blijkt de telkens afsluitende bezwering van Jaap heilig te zijn. De bieders gunnen elkaar wat. Wie die bieders zijn wordt uit de namen waarmee ze aan de veiling meedoen niet echt duidelijka.
Zo noteer ik De Panjer, JS, Peter, Jaco, LJN, WDW, Ali en WLAD als de voor mij grote onbekenden met enorme portemonnees.
Die voornamen, fakenamen of afkortingen zitten Jaap in het geheel niet dwars. Jaap blijkt te kunnen praten zonder te ademen. De woorden stromen onophoudelijk als warme lava uit zijn mond. Daarbij leest hij ook gedachten.
“Daarrrrrr is het bod van WLAD mensen, 250 euro, WLAD die denkt ‘Ik wil dat kavel hebben want ik wil dat mooie geluid bij mij thuis hebben’.”
Dan kan worden geboden op een diner met de voorzitter en de vicevoorzitter bij een sterrenrestaurant in Rotterdam. De biedingen lopen op van 750 euro naar 1.100 euro. Uit het taalgebruik van Jaap volgt dat hij veronderstelt dat alleen mannen meedoen aan de veiling.
“Die LJN is wel een man die mee kan bieden, en als hij dat prrrachtige kavel binnenhaalt kan hij tegen zijn meissie zeggen dat hij echt iets heeft om mee thuis te komen.”
Een nieuwe bieding verschijnt op het scherm. JS biedt uit het niets vijfduizend euro en er gebeurt iets ongelofelijks.
Jaap is even stil.
Maar dan herpakt hij zich.
“Ene maal anderrrmaaal, we sluiten dit kavel af, jawel, JS je heb ‘m alweer, voor vijfduizend euro mensen!”
Ik durf geen geluid te maken omdat ik bang ben dat ik stoor. Daarom onderdruk ik uit alle macht een opkomende niesbui maar stoot ik juist daardoor een ongecontroleerde en daardoor veel te harde klank uit. Ik kijk verschrikt om me heen maar niemand reageert. Alle aandacht is gericht op de Uienveiling.
Ik voltooi mijn excursie met een bezoek aan het businesshome. Daar staat het volume van de uitzending op maximaal. Het beeld op het enorme scherm loopt niet synchroon met het geluid waardoor het lijkt alsof de stem van Jaap door een ander is overgenomen.
De bezoekers drinken hun drankjes en tikken wat op de beeldschermen van hun devices. Ze zijn niet bepaald de enigen. Ik hoor dat de biedingen van overal binnenkomen, zelfs vanaf een terras op Mallorca waar iemand met een drankje en zijn telefoon wellicht een feest voor honderd mensen in het businesshome binnenhaalt.
Onvermoeibaar gaat Jaap door, zo’n twee uur lang is hij onstuitbaar.
“Maarrreee. We gaan het allemaal zien, we gaan het allemaal beleven. U heeft het allemaal haarscherp in de gaten. Zonder blikken of blozen, hatseflats, Koos62 die biedt vijfhonderd euro mensen, vijfhonderd euro niet meer? Wacht even, ik moet niet zoveel lullen, ik moet op mijn scherrempie kijken want WLAD heeft zeshonderd euro geboden, mensen.”
De veiling brengt uiteindelijk 78.912 euro op, de loterij 13.500 euro. Het geld is bestemd voor een nieuwe kantine die er uiterlijk in 2030 moet zijn, als de club honderd jaar bestaat. Kika en Usher profiteren als goede doelen met een mooi bedrag mee.
In het businesshome vloeit de drank en kunnen we eindelijk weer eens samen zijn. De traditionele vriendelijke vrijwilligers zijn daarbij ook weer opgedoken. Ze serveren de bekende overvloedige Rijnsburgs happen, zoals een bak kipsaté waarmee je een maaltijd kunt doen.
Jaap Meiland drinkt nog een biertje mee. Tot mijn verwondering en bewondering is zijn stem onaangetast. Ik onderdruk mijn nieuwsgierigheid hem naar zijn familie of de tv-serie te vragen.
In plaats daarvan ontspan ik met Jaap en de andere gasten mee. Ik stel vast dat het businesshome na de akelige lockdown van zovele maanden weer als thuis aanvoelt.
Ik zie een tegeltje voor me, dat boven de tap zou kunnen hangen:
My businesshome is my castle.
Een Rijnsburgse vesting, vol hoop voor de toekomst.
Die vanavond voor een keer Chateau Jaap mag heten.
