Piet en Piet van Chiel en Chiel van Piet van Chiele
Ergens halverwege de jaren negentig bedenkt de Orde van Advocaten iets nieuws. Ons kantoor mag bij wijze van proef een ondernemingsplan maken, onder leiding van een gerenommeerd bureau.
In een zaaltje in Holiday Inn vraagt de consultant van dat bureau naar onze managementinformatie. Mijn oudere vennoten en ik kijken elkaar lacherig aan.
‘Jullie hebben ook een vestiging in Rijnsburg’, gaat de consultant verder. ‘Nu zijn jullie daar allemaal een dag in de week. Maar als je echt zaken wil doen, moet een persoon daar dagelijks zijn.’
Hij heeft gelijk, dat weten we allemaal. Gevoelsmatig doen mijn collega’s een stap naar achter.
Ik zet bewust een stap vooruit. Ik ben jong en het avontuur lonkt in mijn eigen kantoor tegenover de HAI Auto Import, aan de toegangsweg tot de veiling waar het in Rijnsburg allemaal gebeurt.
Accountant Jacques van Wezel en directeur Jan Muller van De Leeuw ontfermen zich over me. Zo word ik lid van de Lionsclub Rijnsburg-Valkenburg. Alleen voor mannen, met uitzondering van het jaarlijkse uitje.
Het is 1995. Mijn vrouw is thuisgebleven omdat onze zoon Pieter is geboren die iedereen later Piet zal noemen.
Aannemer Piet van Egmond is ook Lion, alleen noemt niemand hem bij zijn voor- en achternaam. Omdat ik wethouder Vianen bij de Vereniging Ondernemend Rijnsburg al eens iets heb horen zeggen over de tuin van Jan de Soep, verbaas ik me daar niet meer over.
Piet van Chiele en zijn vrouw Nel zijn net grootouders geworden van Lindsay. Onderweg deel ik met hen ons wederzijdse babygeluk.
Tijdens de reis valt mij op dat de stem van Piet al langere tijd zwijgt. Piet heeft een telefoontje gekregen. Rijnsburgse Boys is zojuist uit de hoofdklasse gedegradeerd.
Jaren voor dat moment staat tijdens een algemene ledenvergadering een groep ontevreden leden op die voorzitter Henk den Haan willen afzetten. Piet vindt er het zijne van.
Wat zitten jullie te zeiken en te ouwehoeren? Jullie doen zelf geen flikker. Je most je doodschamen!
Henk overleeft de coup. Kort daarna wordt hij ziek en moet hij wel aftreden. Hij benadert Piet met een korte en krachtige boodschap.
Jij mos maar voorzitter worden. Ik help je wel.
Piet, toen net dertig, doet wat Henk hem vraagt. En hoe! Hij wordt de langstzittende voorzitter van de club. Een kwart eeuw regelt hij vooral praktische zaken. Samen met zijn vrienden Bert Clavan, die de spelers regelt, secretaris Gerard van Zuylen en penningmeester Herman van Nieuwkerk.
Na de degradatie van het eerste halen Piet en zijn makkers succestrainer John Eelman naar Rijnsburg. Eelman doet waarvoor hij gekomen is.
Piet toont aan een allemansvriend te kunnen zijn die een schouderklopjes uitdeelt. En als het nodig is noemt hij iemand een klootzak en zeikt hij niet als iemand hem op die manier aanspreekt.
Zo gaat dat in Rijnsburg. Uitdelen en incasseren. En dan gewoon weer verder.
Piet verbindt en lost conflicten op zijn eigen specifieke wijze op. Als hij hoort dat er ruzie is tussen voor de club onmisbare vrouwelijke vrijwilligers spreekt hij hen toe en krijgen ze allemaal een zoen op de wang.
Leden met kritiek op het bestuursbeleid nodigt hij uit om op zaterdagmorgen 7 uur op de Middelmors te zijn om met de zwijgende meerderheid die de handen uit de mouwen steekt mee te doen.
Een trainer die komt solliciteren ziet Piet van onder de grond tevoorschijn komen. De voorzitter heeft net eigenhandig de riolering gerepareerd.
In de voorzittersjaren van Piet wordt ook de eerste Paasveiling gehouden, crowdfunding avant la lettre. De opbrengst is meer dan welkom. De club wil als eerste in de regio een grote, overdekte tribune met sponsorhome bouwen.
Vanzelfsprekend klaart het bouwbedrijf van Piet en inmiddels ook van zijn zoon Chiel die klus. Chiel is lid van het team dat in de zomer op elke vroege zaterdagmorgen reparaties en verbeteringen uitvoert.
Omdat hij inmiddels iedere steen op de Middelmors kent, vraagt de huidige voorzitter in juli 2021 aan Chiel of hij bestuurslid wil worden. Chiel doet wat de voorzitter hem vraagt. De geschiedenis herhaalt zich, al heeft Chiel geen enkele ambitie om net als zijn vader voorzitter te worden.
Chiel is het liefste bestuurslid in de luwte. Niet zeiken maar doen. LED-verlichting op alle velden realiseren, contacten onderhouden met de gemeente, zorgen dat alles in de gebouwen en op de terreinen tiptop in orde is, dat soort dingen. En verder lekker naar het eerste kijken met vrienden. Of het vierde team van jongens onder 19 begeleiden. Jonge mannen die liever niet trainen, maar wel een wedstrijd willen spelen.
Ik zit met Piet, Nel en Chiel in het nieuwbouwappartement van Piet en Nel in de wijk Kleipetten. We mijmeren wat over vroeger en nu.
Piet zag dat het goed was toen hij werd opgevolgd en de vereniging steeds professioneler werd bestuurd. Hij geniet alweer langere tijd zorgeloos vanaf zijn vaste plaats op de tribune van alleen voetbal. Als ze achter hem tijdens de wedstrijd tenminste niet te veel zitten te ouwehoeren.
Hij neemt altijd tweede borreltje. Om de winst te vieren of om het verlies te vergeten.
Ik vraag naar de bijnaam van deze familie Van Egmond. Chiel legt uit dat die er niet is. Andere families Van Egmond heten Piemer, Sik of Kloes. Hier ligt het onderscheid in de voornamen.
De vader van Piet heette Michiel, zijn opa Frans. De zoon van Chiel heet Piet. Als Piet later een zoon krijgt die hij Chiel noemt zal dat ventje Chiel van Piet van Chiel van Piet van Chiele van Frans heten.
Nel pakt een foto van de schouw. Zij wijst haar kleindochter Lindsay aan die inmiddels 26 jaar oud is. Dezelfde leeftijd dus als mijn zoon.
Piet van Bob van Cor van Pieter Heeren.
Niets gaat boven het noemen van familie bij naam.
