Ad Normaal
De lucht is een helblauw aquarel. Met her en der wat witte penseelstreken en twee verdwaalde wolkjes. Ik waan me alleen bij het hoofdveld van de Middelmors. En luister naar de stilte voor de storm van een nieuw voetbalseizoen.
Midden in mijn mijmeringen loopt Ad Hendriksen het terrein op. Hij telefoneert. Ad combineert zijn werk als accountant bij JAN©(Just Another Name) met zijn ‘hobby’ van voorzitter van de club. Daar is hij minstens 24 uur per week mee zoet.
Het is alweer zes jaar geleden dat de levende Rijnsburgse legende Cees Driebergen hem terugbelde, nadat Ad een verjaardagswens op zijn voicemail had achtergelaten. Of Cees hem ergens over kon spreken. Ad had toen al beter moeten weten.
Ad is een familieman. Omdat zijn grote liefde en echtgenote Lydia het goed vond, zei hij ‘ja’ tegen Cees. Want stiekem had hij er vroeger al van gedroomd dit te mogen doen.
Ad Hendriksen woont in Wassenaar. Toch is hij nooit met pek en veren besmeurd het dorp uitgedragen. Want Ad is er ‘een van de Bollen’. Een Van de Eijkel dus, voor intimi. Van de kant van zijn moeder.
Ergo: Ad is gewoon een Rijnsburger.
Gewoon.
Het is het ongeschreven leitmotiv van het bestuur. Geen gekke dingen doen. Je aan de regels houden. Procedures nakomen. Budgetten bewaken. Zorgen voor rust en regelmaat. En ook: voor reinheid. Daar zorgen de geweldige vrijwilligers voor die elke dag het complex onderhouden.
Ik zie de mannen uit verschillende hoeken aan komen lopen.
Het is koffiepauze in de kantine. Ad kent en noemt ze allemaal bij naam. Zegt dat de vereniging niet zonder hen kan. De mannen zwijgen. Ze drinken uit witte plastic bekertjes. En geven broederlijk stroopwafels aan elkaar door.
Ad is een typisch voorbeeld van een dienend leider. Iemand die niet van de daken schreeuwt dat hij de knopen doorhakt. Maar dat wel doet. En die de credits daarvoor graag met anderen deelt.
Met Marcel Wolthaus, Peter van Tilburg, Jaco Heemskerk, Huig den Hollander, Karly van Duivenvoorde en Gerrit Paauw bijvoorbeeld. Zijn medebestuursleden. Benaderbare en ‘aaibare’ mannen. Optimisten ook. Die voor elk nieuw seizoen zonder spoor van twijfel een kampioenschap tegemoetzien. Met mooi en vooral aanvallend voetbal.
De Rijnsburgse achterban draagt het hart op de tong. Maar is altijd bereid zich te schikken in geval van onenigheid. Zoals vorig seizoen, toen er vechtpartijen ontstonden tussen de HKR (Harde Kern) van de Uien en de supporters van de v.v. Katwijk.
Er komt een bewaakt uitvak. Het vuurwerk verdwijnt omdat de KNVB dat wil. En Ad heeft het mobiele nummer van de voorzitter van de HKR in zijn telefoon staan. Want er werd en wordt met respect over en weer met elkaar gesproken.
Als Ad en ik filosoferen over de tegenstanders in de Tweede Divisie, stellen we samen vast dat er niet een meer onvoorspelbare en dus spannende competitie is als deze. Waarin iedereen van iedereen kan winnen. En waarin de Uien voor het hoogste gaan.
Ook dat is de normaalste zaak van de wereld. De lijnen op en buiten het veld zijn duidelijk.
Ad is als voorzitter eigenlijk ook accountant. Hij bewaakt de onderneming. Met zijn natuurlijke charme, zijn passie voor het voetbal en vooral voor de mensen is Ad (op zijn beurt) een ‘aaibare’ voorzitter.
Die kan rekenen en op wie je kunt rekenen. Dat maakt Ad zo bijzonder.
En als je het goed beschouwt maakt dat Ad ook heel gewoon.
