Slotoffensief
Drie jaar geleden, op 9 september 2008, schreef ik m’n eerste column en nu, bijna 60 columns verder, wordt dit m’n laatste. Het is genoeg geweest, even geen schrijfdruk meer, niet meer die loodzware last op mijn schouders vlak voor de deadline, geen radeloze gedachten meer over waar ik nu weer over moet gaan schrijven. Nee, gewoon zonder bijgedachten naar de club en genieten van het voetbal op veld 1 of één van de andere velden zonder te hoeven speuren naar geschikte details die zouden kunnen uitgroeien tot een volwaardige, goed leesbare, hilarische of zo u wilt kritische column.
Over de hoogtepunten kunnen we kort zijn, dat was het gehele eerste seizoen dat ik (samen met Martin den Haan) mijn debuut maakte als columnist. Met het kampioenschap in de hoofdklasse A, het zaterdagkampioenschap en de duels met WKE als (anti)climax. Wat een seizoen! Natuurlijk volgde het jaar erop promotie naar de Topklasse, was ook het afgelopen seizoen bijzonder vanwege dat eerste seizoen in die klasse en waren ook de bekerwedstrijden (bij NEC en Vitesse) bijzonder om te beschrijven.
Dieptepunten waren er natuurlijk ook. Zo schreef ik een keer over te koude douches in de nieuwbouw en hoort WKE uiteraard zowel bij de hoogte- als de dieptepunten. Verder stopte mijn oudste zoon in 2009 met voetbal (dieptepuntje) net na het behalen van mijn trainersdiploma (hoogtepuntje) en is mijn hoop nu gericht op de jongste die bij de mini’s begint.
Tot slot wil ik alle lezers bedanken die mijn column tweewekelijks aanklikten en een paar regels (of meer) lazen. Dank ook voor alle positieve reacties en opbouwende kritieken. Natuurlijk bij deze ook mijn excuses aan een ieder die zich geërgerd heeft aan mijn teksten (sorry Jan). Ik heb het in ieder geval een voorrecht gevonden om op deze plek mijn mening te geven. En natuurlijk blijf ik gewoon rondlopen bij RBB, ik ben net aan mijn 36e seizoen (met het 14e zijn we sterk gestart met een 6-2 bekerwinst op Wassenaar) begonnen en ik blijf gewoon mijn werk voor het secretariaat verrichten. Want zoals Martin (succes verder!) het in zijn laatst geschreven column al verwoordde, de clubliefde zit diep!
