Stil
In de vroege ochtend van 5 februari is collega Fred heengegaan, toen hield zijn lichaam stil. Het begon met wat buikpijn een klein jaar geleden maar afgelopen zomer kwam de diagnose van die vreselijke ziekte. Die niet te winnen strijd begon voor hem en hij is erg moedig geweest. Afgelopen woensdag was ik op zijn begrafenis en zo’n bijeenkomst lijkt meestal meer op een reünie die het voor iedereen wat dragelijker maakt. De familieleden waaronder 2 lieve kleinkinderen met prachtige rozen, van ons bedrijf een goede vertegenwoordiging, kennissen en bekenden uit alle hoeken van het land kwamen naar de begraafplaats in Doorn. Centraal gelegen en dat had Fred zelf goed geregeld van tevoren, ik ken hem niet anders. Rond de eeuwwisseling was ik een aantal jaren zijn leidinggevende en hoorde van hem zelden een lang verhaal .
Weinig woorden, hard werken, flexibel als het nodig was, grote kennis van zaken, een stille kracht maar ook een levensgenieter. Hij was een roker, vissen en biljarten met een potje bier deed hij ook graag. Was er wat te vieren dan was Fred er ook altijd, niet in de schijnwerpers maar stil genieten van die mooie momenten met een rokertje en glaasje bier. Hij verhuisde van Opheusden naar Zoetermeer het werk achterna en later kwam hij in Alkmaar terecht. Daar kwam ik hem vroeg ín de ochtend wel eens tegen buiten rokend bij de deur en dan zei hij expres formeel “heer Schot goedendag”. Dan kletsen we kort bij over nu en vroeger, thuis en de (klein)kinderen.
Ik heb zijn beide jubilea 25 en 40 jaar meegemaakt. Die eerste mocht ik organiseren in Claus Partycentrum in Hoofddorp . Ik had toen vier jubilarissen op mijn afdeling en er was budget om o.a. de toen debuterende zangeres Do binnen te halen. Aldus geschiedde en iedereen moest het podium en de dansvloer op alleen met Fred werd dat een probleem, hij wilde dat liever niet. “Dat gedoe ook” zei hij maar het is toen toch gelukt mede dankzij Do met strakke outfit in tijgerprint. Later als we elkaar weer zagen bedankte hij mij elke keer oprecht voor die prachtige avond met een volle enthousiaste zaal.
Afgelopen woensdag in Doorn sloeg ik een kruisje bij zijn rustplaats en er waren mooie sprekers. Visclub verhalen uit Nederland, Noorwegen en Canada daar kwam hij graag in de ruige natuur. Zoon Lucien was de laatste spreker en las een ontroerende afscheidsbrief van zijn vader voor. Schrijven ging Fred duidelijk beter af en liet ons weten zelf van het leven te hebben genoten, daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. Wij moesten van Fred allemaal ook zoveel mogelijk genieten zolang het allemaal kan. Een kenmerkend einde van de brief met zijn allerlaatste boodschap: “neem straks van mij allemaal een wijntje of biertje met een broodje kroket voor jullie weer weggaan”. Daar werd de zaal muisstil van en we hebben aan zijn verzoek voldaan, de rest van deze memorabele dag is er bij mij één met een gaatje geworden.
Zo gaat dat soms.
Met zijn instelling in het dagelijkse werk en karakter zou Fred een prima voetbalteamlid kunnen zijn. Hij had echter niet veel met het spel maar wist van mijn activiteiten in Rijnsburg en volgde het daardoor enigszins op afstand. Als de resultaten minder waren kwam hij met de oneliner : “als je je best maar doet en er hard voor werkt dan komt het eens goed”.
Mooie contexten voor op de Middelmors, ik heb ze bij deze kenbaar gemaakt Fred.
