Verrassingen
Het weekend zit vaak vol met voetbal. Dat is geen nieuws, maar er gebeuren ook verrassende dingen. De busreis zaterdagochtend naar IJsselmeervogels is dat niet, maar het is aardig weer en dat is wel een verrassing, je weet het maar nooit in dit land. Verrassend is ook dat we in tegenstelling tot voorgaande wedstrijden geen vuist konden maken. We nemen het verlies en de gele/rode kaarten mee naar huis. Hadden we niet op gerekend, maar het is wel gebeurd.
Na afloop van de wedstrijd in de kantine en bestellend aan de bar hoor ik opeens achter me: ”doe er nog maar 3 bij”. Verrast omdraaiend zie ik Pleun, Koos en Moos van mijn oude club Vitesse Delft in fietskleding staan aan een tafeltje. Prachtig om die mannen weer te zien! Ze zijn een paar jaar ouder dan ik, maar in good-shape en ik heb nogal wat potjes met die klasbakken gespeeld in het land. Ze leggen uit dat ze een rondje IJsselmeer fietsen langs al die bekende clubs: Huizen, Vogels, Spakenburg, VVOG, Genemuiden, Urk, DOS Kampen, Staphorst en dan naar Sneek. Vervolgens naar Volendam en Marken en dan door de Bollenstreek naar huis. We proosten, halen mooie herinneringen op en dan scheiden onze wegen; zij met de fiets verder en wij met de bus terug.
Het is de verjaardag van mijn oudere zus Lies, dus vanuit Rijnsburg met voetbalkloffie nog aan direct door naar Delft waar de rest van de familie ’s middags al begonnen is. Het is daar altijd net een 3e helft dus gezelligheid kent geen tijd. Ook daar wacht een verrassing: Lies en Peter verkopen en verhuizen naar Noord-Oost Friesland, 7 km boven Bartlehiem. Het is een eind weg, maar ze hebben er goed over nagedacht, nadat ze zwaar verliefd werden op een pittig te renoveren maar bijzonder dorpspand. Je moet daar niet te lang mee wachten want anders doe je het nooit meer. En gelijk hebben ze.
Dat wij als laatste op die verjaardag blijven hangen en dat het laat wordt is niet verrassend. Wel dat neef Simon ook blijft zitten en volop participeert in de “volwassen” discussies die vaak ontstaan op die tijdstippen. Hij heeft een bedrijfskunde opleiding Erasmus afgerond en geeft daarin ook les in Den Haag. Spaart ons oudjes niet met volop verrassende feed back over alles wat op tafel komt: hij zet ons op scherp met zijn jonge visie op de gebeurtenissen. Zijn boodschap is: geen geld oppotten, jullie doen dat teveel. Neem meer risico en geniet, is zijn credo. Zijn moeder heeft dus al naar hem geluisterd, met de verhuizing naar Friesland. Ik breng hem uiteindelijk naar huis en zegt ie verrassend bij het verlaten van de auto: “maar jij en Martine hebben toch ook plannen om ooit naar het zonnige Zuiden te gaan?” Klopt, maar helemaal nog niet zo concreet als zijn bijna “friese” ouders. Hij gooit er nog een verrassende opmerking uit, wijzend op het Rijnsburglogo op mijn kleding: “want dat kun jij daar ook goed doen en heb je geen andere taal voor nodig”.
Dat laatste had ik ook al bedacht, maar verfrissend en verrassend is wel hoe anders de generatie onder ons tegen zaken aankijkt. ‘Life is short’, ‘et la vie est belle’: toch maar weer ’ns internet raadplegen wat daar onder in de zon allemaal te krijgen is. Ik laat me graag verrassen.
