MentaliTijd
De kogel is door de kerk. Zeven seizoenen Niek Oosterlee zijn in mei voorbij. Pieter Mulders, de huidige trainer van de Koninklijke HFC, wordt de nieuwe trainer. De geruchten gingen al even. Henk Wisman zou het niet worden en Ted Verdonkschot ook niet. Een goede zaak: oud-trainers terug halen schept meteen weer bepaalde (onwenselijke) verwachtingen. John Blok zou ook kandidaat zijn, maar die past echt beter bij Scheveningen. Nieuwsgierig als ik ben heb ik meteen even wat over onze nieuwe trainer opgezocht. Er staat bijvoorbeeld een interessant stuk op internet uit het blad ‘de Voetbaltrainer’, in een editie van niet zo gek lang geleden. Het schiep meteen een duidelijk beeld. Als wat daar staat maar een beetje klopt, dan gaan sommige spelers van de huidige selectie – mits ze blijven – het een stuk zwaarder krijgen. Een voorproefje was al te zien in de oefenwedstrijd die RBB speelde in de voorbereiding op dit seizoen. HFC zette de Uien lange tijd vast, joeg af en speelde met veel druk naar voren. Ik stond met een maatje te kijken en we zeiden snel: “dit gaan ze geen hele wedstrijd volhouden”. Dat klopte, maar tot vrij ver in de tweede helft lukte dat wèl. Onze mannen hadden het er maar wat moeilijk mee. Het werd na een achterstand 2-2, mede omdat HFC inderdaad wat ruimte begon te laten. Deze wedstrijd gaf echter al een prima beeld van de trainer Mulders. En meteen rijst de vraag: “welke spelers gaan dit – en kunnen dit – invullen ?”
Zeven jaar Niek. De kantine is een mooie graadmeter van hoe mensen over iemand denken. Ik ga eerlijk zijn, ook voordat de alcohol na afloop toesloeg was de mening zo vlak voor Kerst glashelder: het is tijd voor Niek om te gaan. Om eerlijk te zijn is het soms best hard wat er gezegd wordt. Zeker over iemand die je zo graag mag. Gevoelsmatig denk ik dat we nooit een sympathiekere hoofdtrainer gaan tegenkomen dan hem. In het perspraatje na afloop voel je dat het een warme man is. Als hij je een hand geeft kijkt hij je aan en zijn antwoorden zijn goudeerlijk. Ik vond het praatje na Sneek-uit dit seizoen een schoolvoorbeeld. Hij kwam op verzoek naar beneden en nam uitgebreid de tijd. Daar kunnen zat trainers een voorbeeld aan nemen. Maar ja, voetbaltrainer zijn is zoveel meer dan een sympathiek mens zijn.
Feit is dat het voetbal dat we spelen al veel te lang niet des Rijnsburgse Boys is. Afwachtend, zonder lijn en met een schrijnende vleugellamheid. Sommige mensen vinden dat er te vaak met te weinig inzet wordt gespeeld. Persoonlijk is dat mijns inziens niet het grootste probleem. We hebben een in potentie topspits die op een goeie dag alles kan, maar die goeie dagen veel te vaak inruilt voor snipperdagen. De andere spits heeft een fantastische positieve instelling, maar is vooral afhankelijk van ballen van de zijkant die hij veel te weinig krijgt. En zo kunnen we nog wel een paar dingen benoemen. Als Katwijk – om maar één voorbeeld te noemen – vier goede buitenspelers bij een eerste- of hoofdklasser (Vitesse Delft, RKAVV (2x) en Stormvogels) kan wegpikken in de loop van een paar seizoenen en wij blijven daar ver op achter, dan is dat niet alleen een kwestie van geld. Wie de schoen past, trekke hem aan!
Feit is dat het nog geen 2, maar wel 5 voor 12 is inmiddels. We hebben een loodzwaar programma voor de boeg, kijk maar eens naar die uitwedstrijden. Tegelijkertijd straalde van de foto’s van het trainingskamp af dat het verdacht veel leek op een feest der positiviteit. En dat is al enkele seizoenen zo. Rijnsburgse Boys komt vaak goed uit de winterstop, maar een trainingskamp alleen is geen garantie voor succes. Het zal nu meer dan ooit een kwestie van instelling worden. Hard trainen, neuzen één kant op, geloven in je doel en ook wat puntjes van discipline naleven. Op tijd komen op besprekingen bijvoorbeeld. Of geen broodje meer halen in de kantine veertig minuten voor aanvang. En dat soort dingen keihard aanpakken als er mee gesold wordt. Supporters zijn namelijk niet gek. Wij zien en horen dingen. En soms hoor en zie je dingen te vaak. Dan weet je dat de teugels wat te los zitten. En dat de kans op succes alleen maar kleiner wordt.
Er is nu maar één doel: de Tweede Divisie halen. Namen, reputaties en een succesvol verleden zijn niet (meer) van belang. Ons vlaggenschip moet op 14 mei 2016 bij de eerste zeven staan. Ik zou bijna zeggen: koste wat het kost. Veel succes mannen. En oh ja, beter laat dan nooit: een geweldig en bovenal gezond 2016 toegewenst!
