De scherven op de Middelmors
Er was eens een tijd….
Helemaal niet zo lang geleden. Rijnsburgse Boys 1 miste op een haar na de titel. Tactisch geklungel in de voorlaatste wedstrijd van het vorige seizoen kostten de Boys misschien wel de eeuwige roem, naast andere misperen uiteraard. We zullen het nooit zeker weten, maar de titel was heel, heel dichtbij. Misschien was het wel des Rijnsburgse Boys dat we daar vrij snel overheen stapten. Bij wat andere clubs uit de buurt zou een vulkaan uitgebarsten zijn en er meerdere koppen hebben gerold. Die kans zou groot zijn. Bij ons bleef veel bij het oude. Behalve dan dat trainer Wisman het veld ging ruimen, maar dat wisten we toen al een klein half jaar. Het lijkt allemaal wel een eeuwigheid geleden, terwijl het in werkelijkheid maar ruim zeven maanden terug is. Over hoe veranderlijk het voetballandschap is gesproken.
Hoe anders ziet alles er nu uit. Voor de buitenwacht leek het seizoen aanvankelijk dezelfde kant op te gaan als het seizoen ervoor. Ook toen immers werd er matig aan het seizoen begonnen. Dat is heel wat vaker gebeurd, om vervolgens in de loop van het seizoen de scherven aardig te kunnen lijmen tot een weer blinkend glas. Al bleef je de krasjes zien. Inmiddels zijn er geen standaard glasscherven te ruimen, maar is de prachtige geconstrueerde kristallen Swarovski vaas in stukken gevallen. En om die weer te lijmen, is nog wat meer vakmanschap en toewijding nodig dan in het afgelopen seizoen. Met als extra handicap dat een aantal reparateurs, met jarenlange ervaring, tabee hebben gezegd of in de lappenmand zitten. Met dien verstande dat ook een enkele onbekwame bouwer/reparateur richting de uitgang is gedirigeerd.
Daar sta je dan met je zootje. Je zou er bijna weemoedig en wanhopig van worden. Moeten we met zijn allen niet doen. Schoudertjes eronder, de zieke reparateurs oplappen en goede nieuwe aantrekken. Het mag best wat kosten. “Ut mot geweun beuren”, zouden oudere Rijnsburgers zeggen.
In de tussentijd is die gebroken vaas al een beetje gelijmd. Een beetje. Het gaat wel de goede kant op, langzaam. Zelfs het vertrek van de chef reparatie – hoe jammerlijk ook – zal de rest niet verder de put in krijgen. Dat mag gewoon niet. Ik hoorde supporters half november sippen dat degradatie een reële optie was. Dat is geen optie, dat is een no go. En in november nog helemaal geen realiteit. De spirit van de hele ploeg was ook na die wedstrijd in Assen, tegen ACV op 18 november, ingedeukt maar nog niet gebroken. Ik zag jongens die absoluut niet gelaten waren, baalden als een stekker, maar zeker nog vastberaden waren. En dat terwijl er nog meer bekwame reparateurs geblesseerd raakten.
Inmiddels zijn we ruim anderhalve maand verder, haalden de Boys negen uit twaalf en lijken er echt tekenen van herstel te zijn. In deze fase moeten we niet te lang mauwen over minder spel. Het gaat nu om de knaken, om de punten, om het groepsbelang en om de eis dat je volledige toewijding ziet als supporter. Als dat lukt, gaat het snel omhoog. Zelfs zonder een aantal erkende topreparateurs, zoals Ros, Spruijt en De Bruin, kunnen de mannen van Leliveld nog zat punten halen. Kan je nagaan als er daar één of meer van weer gaan meedoen in het proces om de boel te lijmen. Dan kunnen ze het elke goede tegenstander moeilijk maken.
Vanuit een supportersoog bezien is het heel simpel: je hebt kwaliteit nodig, wat mazzel en veel inzet. En een trainersstaf die het allemaal niet zo moeilijk maakt. Poppetjes op de juiste plaats zetten, spelers niet volproppen met instructies maar vertrouwen op wat ze kunnen, ze vertrouwen geven en eerlijk zijn. Is het dan zo moeilijk ? Ik lul waarschijnlijk te simpel. Wat me wel opvalt: aan de bovenstaande door supportersogen vereiste kwaliteiten wordt volgens mij door onze huidige selectie en staf eigenlijk al voldaan. Blijft het hele team een beetje heel, dan komen die punten wel. Of denkt u dat jongens die vorig seizoen excelleerden nu ineens niet meer kunnen voetballen ? Ik denk namelijk van wel. Dat kunnen ze heel goed. En ook al komen in januari Kozakken Boys, Spakenburg en Quick Boys proberen er weer wat scherven bij te slaan, dat zal ons niet breken.
Op steun en vertrouwen gaan we weer een winnend team bouwen. Ondertussen bouwen onze mannen daar aan en genieten ze van een zonnig trainingskamp aan de Costa del Sol.
Ik wens u een fijn en gezond 2024 en heel veel plezier op de Middelmors!
