Het witte hart van geel-zwart
Ik weet nog wat ik dacht, de eerste keer dat ik hem zag spelen. Ik dacht meteen aan een tekenfilmserie uit de jaren ’80: Inspector Gadget. Dat personage had allerlei foefjes in zijn lichaam verborgen, zoals uitschuifbare ledematen. Hij was niet zo handig, eerder onhandig. De vergelijking met de speler waar ik het over wil hebben loopt daarin mank: deze speler is namelijk zeker wel handig. Maar ook net zo bijzonder als Inspector Gadget, bijna uniek in zijn soort. Hij lijkt ook wel uitschuifbare benen te hebben, zwabbert overal tussendoor en verovert soms ballen waarvan je denkt: oké, dat had niemand verwacht. Een stille kracht, met het hart van een Afrikaanse wilde hond. Voeg daar een spierwitte huid en een navenant kapsel bij en een stoïcijnse blik en je hebt wat bijzonders. Dat is hij zeker. Net als zoveel medespelers had hij vorig jaar niet zijn beste seizoen. Zelfs de meest stoïcijnse spelers blijken gewoon mensen en kunnen een mindere periode hebben. Hij is weer helemaal terug, dicht tegen zijn niveau aan in het seizoen 2022-2023. Over wie ik het heb ? Natuurlijk heb ik het over de pas 22-jarige Nino Klaver.
Nino kwam in het seizoen 2022-2023 onze gelederen versterken en ik had nog nooit van hem gehoord. Dat zegt wat, want ik volg alle divisies tot aan de eerste klasse. Een tic, mag je wel zeggen. Toch was het niet zo heel gek dat hij mij onbekend was, want hij bleek op het moment van zijn contracteren pas een half jaar in de basis te spelen bij DEM uit Beverwijk. De Rijnsburgse scouting kwam naar verluidt voor Anthony van Dongen, maar zij hadden snel genoeg gezien: deze witte topper moeten we hebben. Het bleek dat ze hem nog net voor de neus van de Koninklijke HFC weg konden kapen. Het bleek een gouden zet. Hij had niet veel tijd nodig om zich in de basis te spelen en daarna ging het hard. Hij verlengde zijn contract al na drie maandjes in het eerste. Gerrit Paauw was zo wijs om hem vast te leggen tot 2025 met een optie voor nog één seizoen. Voor de technisch directeuren die niet snappen wat een optie is voor nog een seizoen: als Rijnsburgse Boys die optie licht is hij nog een extra jaar Ui. Poten af van onze Nino dus voorlopig!
Wat maakt Nino nou zo bijzonder als speler ? Eén ding valt al snel op: heeft iemand hem ooit zien hijgen van vermoeidheid ? Ik niet. Tijdens de conditietest in de voorbereiding op dit seizoen liet hij iedereen zijn hielen zien, ondanks dat enkelen hem lang konden volgen. De test was nog niet afgelopen of hij liep rond alsof hij net opgestaan was: topfit. Al lopend is het net een glijdende diesel, die overal komt. Een intelligente speler die je helemaal niet vol moet stoppen met opdrachten. Daar leek het vorig seizoen in het begin wel op, dat hij die mee kreeg. Het kwam hem niet ten goede. Dit soort slimme talentvolle spelers moeten vrijheid voelen, ook al heeft iedereen uiteraard zijn taak. Hij ziet zelf heel goed wat er nodig is in het veld. Met die lange benen zit hij overal tussen.
Wat me ook opviel: hij oogt niet eens zo snel, maar gaat eigenlijk altijd harder dan je in eerste instantie denkt. Vals traag is niet de term, van traagheid is geenszins sprake. Het ziet er gewoon allemaal erg ontspannen uit. En dat zal de reden zijn dat het iets anders overkomt dan de werkelijkheid is. Tsja, zijn techniek. Voor iemand met zijn lengte draait hij enorm makkelijk en kort om zijn as. De juiste aanname, functionele techniek en een lichaamsschijnbeweging, hij heeft het allemaal. De manier waarop hij tegen Jong Almere zijn tegenstander bij de zijlijn te kakken zette, om vervolgens een perfecte assist te geven op de goal van Dani getuigde van subtiele klasse. Het lijkt wel of hij altijd weet waar de tegenstander is. Teveel superlatieven ? Misschien. Ik hou van dit soort spelers, je ziet ze zelden op de velden. Het is de hele combinatie van de manier waarop hij speelt en over komt. Noord-Hollandse nuchterheid met wat onverwachte samba. Vergis je niet, Nino heeft ook een knappe pegel in de poten. Dat heeft hij wel eens laten zien, al zal hij dat vast vaker willen.
Ook hij lijkt te gedijen onder het bewind van René van der Kooij. Laten we niet op de zaken vooruit lopen en het per wedstrijd bekijken. Maar dat Nino een substantiële bijdrage levert aan het huidige spel is klontje klaar. Laat hem maar schuiven. Talent, vaak in één adem te noemen met intuïtie, ontluikt immers vaak het beste bij een beperkt portie aan opdrachten. Ik hoop dat je nog lang bij ons bent Nino!
