De echte mannen van de F7
De F7 is op de website nu het team van de maand, maar voor de jongens zelf en voor de ouders is de F7 het team van het jaar (seizoen). De F7 bestaat uit Bas, Thomas, Jonas, Luuk, William, Stan, Dave en Mats. We hebben ook regelmatig een spits te leen uit de F4, Finn. Het gaat zeer goed met het team, de F7 staat 3e (qua verliespunten zelfs 2e). Het geheim van ons succes? Iedereen staat op een goede plek, enthousiaste trainer (Marcel), hartverwarmende werklust en een uitgebalanceerd dieet (maar 1 frikandel na de wedstrijd).
Zaterdag mochten we spelen tegen de F4 van Valken’68. Eerder dit seizoen (4-4 gelijkspel) hadden we al gemerkt dat dit een bijzonder vaardig ploegje is. Allemaal zeer kleine, en nog jonge jongetjes (de keeper is nog 5), maar stuk voor stuk al gezegend met een lekkere techniek. Vrolijk combinerend dartelt Valken over het veld. De vorige keer bleven we puur door hard werken overeind.
Hoe moesten we het aanpakken? Stan stond op min of meer lange latten, dus hadden we Finn weer voor de spitspositie gevraagd. Finn heeft een kiezelhard schot. Bij voorkeur natuurlijk in het doel, maar anders heeft het ook onverwachte effecten. Zo schoot hij onlangs een speler de bal snoeihard op het voorhoofd. Zeker de rest van het weekend zag deze speler in de spiegel het woord ‘Derbystar’ op zijn hoofd staan.
Trainer Marcel wilde het team iets laten inzakken om de verwachte aanvalsgolven op te vangen. Dit betekende dat Finn in de spits stond, Dave en Mats aanvallende middenvelders waren, en dat Luuk zich liet zakken om samen met Jonas het centrum te verdedigen. Luuk pakte deze taak geweldig op. Bas (1e h keeper), Thomas (2e h keeper) en William pendelden tussen verdediging en middenveld. De tactiek werkte buitengewoon goed. Valken combineerde geweldig, maar overdreven daarin, want niemand schoot uiteindelijk op doel. Wij combineerden nauwelijks, overdreven daarin en iedereen schoot als het kon. We waren vooral veel harder en steviger, met de rust stonden we dan ook 4-0 voor (goals Finn en Mats). Ik heb het bij een dergelijke tussenstand nog nooit meegemaakt, maar eerlijk is eerlijk: ondanks de 4-0, Valken was beter.
Na de rust tapte Valken uit een ander vaatje, ze gingen ook daadwerkelijk op doel schieten. Zo kwamen ze al snel op 4-1 en het kraakte bij ons. Gelukkig maakte Dave in een counter de bevrijdende 5-1. Dat Valken in de blessuretijd nog de 5-2 maakte, dat vond niemand belangrijk. De punten waren weer binnen.
