Je zou er bijna aan gewend raken, de prachtige fotoseries van jeugdwedstrijden. Ze worden iedere week gemaakt door huisfotograaf Jan Jungerius. Ook afgelopen zaterdag was Jan weer te vinden langs de lijn. Deze keer geen verslag, maar vertelt Jan zelf over zijn ervaring als fotograaf bij Rijnsburgse Boys
Fotograferen langs de velden
Hoe ontstond team van de week
Jaren geleden las ik op de website een column van Nico Glasbergen. Hierin vroeg hij zich af waarom er op de website van Rijnsburgse Boys eigenlijk alleen het eerste team veel in de picture stond. Hij stelde voor om ook de jeugd in beeld te brengen.
Na deze column heb ik die handschoen opgepakt en ben random een team gaan fotograferen met een begeleidend stukje van trainer of leider. Eerst onder de noemer rondje langs de velden, wat later overging in Team van de Week.
Tot nu toe is er nog nooit een serie geweest zonder stukje tekst, waarvoor dank aan alle trainers en leiders.
Tot maart…
was het allemaal nog zo gewoon.
Zaterdagochtend de fototas klaar maken. Het ontbijtje en het laatste nieuws naar binnen en dan op naar Middelmors.
Vanaf het moment van aankomst begint de gezelligheid al. Een praatje hier en een vraagje daar.
De meest gestelde vraag is toch wel, welk team ga je vandaag fotograferen. En als het niet het team van kind of kleinkind is dan komen de tips voor volgende week wel binnen.
Bij het secretariaat aangekomen kan ik mijn toestel in orde maken onder het genot van een bakkie koffie met een koekje, aangeboden door één van de gastheren van dienst. Voor de wedstrijd die ik vast ga leggen, kijk ik andere teams die nog aan het spelen zijn.
Dan de wedstrijd, soms op en neer golvend tussen de twee doelen en de andere keer is het eenrichtingsverkeer. Mijn voorkeur gaat toch uit naar het eerste, mede omdat je dan de kans krijgt alle spelers aan de bal te zien. En het mooiste is een uitslag van 3-2 of een 4-3. Lekker veel goals en spanning. En vaak ook veel beeldmateriaal. Tijdens de wedstrijden komt vaak vraag twee.
Heb je die goal??
Trots op hun telg die net gescoord heeft komt vaak de vraag “heb je hem”. Zeker bij mooie afstandsschoten is dit vaak het geval. Helaas is nee vaak het antwoord.
Je ziet wel iemand schieten op de foto, maar geen keeper of doel.
Met een telezoomlens kijk je door een regenpijp naar de wedstrijd, dus je ziet niet alles. Maak van je handen maar eens een denkbeeldige verrekijker en er valt veel zicht weg.
Na afloop nog even een koffie in het secretariaat, voordat ik thuis ga voorsorteren. De eerste vereiste bij mij is, gezichten en bal moeten in beeld zijn. Ik wil absoluut geen ruggenfoto’s. Bij het voorsorteren zie je vaak al wat de betere plaatjes zijn. Daarna nog even de wedstrijd van mijn voetballende zoon bekijken.
Meestal kom ik ‘s middags weer terug om het eerste elftal te fotograferen. Praatje met de medefotografen langs de lijn en foto’s schieten.
En nog een stukje derde helft in de kantine of op het plein(zonder camera).
Bij thuiskomst begint het feest. Welke foto’s zijn er goed of leuk voor de site. Welke zet ik op Facebook en Instagram. En dan een serie voor de site en doorsturen naar de webmaster.
Vanaf maart…
Tegenwoordig is het wel anders. Het secretariaat is dicht, Rijnsburgse Boys 1 speelt voorlopig nog niet en de jeugd speelt wedstrijden tegen elkaar.
Geen bezoekende teams, geen ouders en familie langs de lijn en vooral weinig spanning tussen de onderling voetballende teams. Geen derby’s tegen Katwijk of Quick Boys of een topper tegen een medekoploper. Jammer, want dit zijn vaak de mooiste wedstrijden waar meer emotie loskomt dan bij gewone wedstrijden.
Net als de trainers, bestuursleden, alle vrijwilligers van de club en vooral de ouders en toeschouwers hoop ik, dat na de winterstop alles weer iets normaler wordt op de club.
Maar gelukkig is er wel iets wat wel is gebleven, de inzet en beleving van de voetballers. Van de mini’s, uitjes tot en met de oudere jeugd. Zowel meisjes of jongens het maakt niet uit, ze willen allemaal voetballen op zaterdag.
Jan Jungerius
