Donderdag 16 mei was het zover, DE kampioenswedstrijd van de JO13-2. De JO13-2 staat op plek 1 van de ranglijst, gevolgd door Ter Leede JO13-2 met 1 punt achter ons (maar wel 1 wedstrijd meer gespeeld) en Warmunda met 3 punten achter ons. Tegenstander van vandaag…. Warmunda, de week erna…. Ter Leede. Dit betekent als we vandaag zouden winnen, we ons als kampioen kunnen bekronen van de 1e klasse! Warmunda is gebrand om deze wedstrijd te winnen en vervolgens in punten gelijk te komen.
De mannen van Marco de Leeuw, Gijs Slager, Chiel Hovingh en Martin den Haan zaten vol spanning af te wachten in de kleedkamer op Gijs die altijd zijn gebruikelijke praatje houd. Het begon met de vraag wie zijn er allemaal zenuwachtig? Iedereen stak zijn hand op, wat heel logisch was. Er stond namelijk veel op het spel. Winnen was de enige optie, anders hadden we het ons lastig gemaakt met nog een uitwedstrijd te gaan tegen Ter Leede, die ook in onze nek hijgde. Ik had een speech voorbereid, nja voorbereid. Ik heb ooit zelf vroeger een speech mogen bijwonen van toen des tijds mijn trainer Hugo Slootweg. Deze is mij en vele teamgenoten altijd bijgebleven. De speech bestond uit een potlodendoosje met ongeveer 15 potloden. De potloden symboliseerde de spelers, 1 potlood werd eruit gehaald en door iemand gebroken. Logisch, want 1 potlood is makkelijk te breken. Net als 1 speler in het team, die kan het niet alleen, hoe goed deze speler ook mag zijn. Je hebt altijd je team nodig. Daarna werden alle potloden eruit gehaald, en ja hoor, zie die maar is te breken allemaal bij elkaar. Dat gaat natuurlijk niet, zodra we als team gaan spelen, komt iedere speler tot zijn beste vorm. Daar ging het hele verhaal over.
Na de bespreking betraden de mannen veld 5, een goeie warming up volgde en het veld vulde zich met mensen. Ouders, opa’s en oma’s, ooms en tantes, broers en zussen etc. Veld 5 stond bommetje vol. Mooi om te zien natuurlijk, de jongens waren verbaasd en vonden het geweldig. Aan de andere kant, ook meer spanning.
Het fluitsignaal klonk en vrijwel direct werden wij onder druk gezet door Warmunda. Onze manier van spelen is altijd blijven voetballen en dat deden we gelukkig ook, maar elke bal werd onderschept door Warmunda. De eerste 20 minuten zijn we niet over onze helft geweest. Kleine foutjes werden gemaakt, lag het aan de spanning of waren we niet scherp? Door die kleine foutjes kreeg Warmunda een paar kansen opgelegd. Een bal op de lat en een paar schoten op doel. Het had zo al 0-1 kunnen zijn, maar die bleef uit. De laatste 10 minuten van de 1e helft kwam RBB wat op gang. Een stukje strijd zorgde ervoor dat wij wat meer op hun helft gingen voetballen en voor wat dreiging zorgde rondom het doel van Warmunda.
We gingen de rust in met 0-0, na een korte bespreking gingen we meteen volle bak de strijd in. Laatste periode is bij ons gebleken dat de 2e helft van ons is. Op één team na heeft niemand ons verslagen nadat de 2e helft begon. Dit zagen we ook terug, achterin stond het goed vast en we kwamen steeds meer tot kansen bij het doel van Warmunda. Een schotje in de handen van de keeper, een balletje hoog over. Die goal bleef helaas uit, maar dan een corner in ons voordeel. 15 minuten op de klok, een mooie trap van Jimmy vallend op het hoofd van Matz en JAHOORR, hij knikt hem zo binnen! De ontlading was groot, alsof we in een mini stadion zaten, veel gejuich vanaf de kanten en wat waren de jongens blij!
Nog 15 minuten te gaan en de buikpijn werd steeds groter, dit mag niet meer mis gaan. Een periode van 3 maanden waarin we een doel gesteld hebben om kampioen te willen worden in een klasse waarbij een groot deel van de tegenstanders allemaal een jaar ouder zijn dan ons team, die durven wel zou je zeggen. Niets was minder waar, een jonge groep gasten, qua lengte misschien niet de grootste maar qua voetbal om te smullen. Niet elke wedstrijd ging dat even goed, maar wat hebben wij vaak langs de lijn gestaan met open ogen. Echt ouderwets genieten van een potje voetbal. Die laatste 15 minuten creëerden wij nog een paar mooie aanvallen waar helaas niet uit gescoord werd, maar gelukkig vlak voor tijd schoot onze spits Joey de bal nog even in de touwen! De winst binnen gehaald. De bloemen, beker, rookbommen, vuurwerk werden langzaam erbij gepakt en toen de scheidsrechter voor de laatste keer floot werd het een groot feest!!!
Graag willen wij Leonie Peschier – de Vries bedanken voor het maken van een kampioensvideo.
