Voetbal is mijn passie, het is verrassend en gaat altijd anders dan je denkt
Hij komt uit een voetbalfamilie en heeft tot zijn 36ste zelf nog gevoetbald. In een ver verleden zelfs nog bij RBB. ‘Voetbal is elke keer weer anders en dat maakt het zo leuk. Elke wedstrijd is ook anders en er zijn zoveel dingen die het resultaat beïnvloeden’. Dit zijn woorden van Niek Oosterlee, sinds seizoen 2009-2010 trainer bij RBB. Met nog twee wedstrijden te gaan in het eerste seizoen van de Topklasse blikken we met Niek terug op een enerverend seizoen. De laatste weken van de voetbalcompetitie waren ook voor de trainer van RBB 1 niet makkelijk. ‘We zaten zo dichtbij het kampioenschap. Nu hoop ik dat we kampioen van Katwijk worden’, aldus de 48 jarige trainer, hij glimlacht erbij. Het lijkt of hij deze woorden nonchalant uitspreekt, maar niets is minder waar.
Carin van der Spijk in gesprek van Niek Oosterlee.
In het kantoor van de trainer hangt een mooie foto. Het is namelijk een afbeelding van een hardloper die traint op de steile trappen van een van ’s werelds grootste voetbalstadions. En als hardloopster raakt het beeld me. Hoelang zal de sporter al bezig zijn, met welk doel traint hij en onder welke omstandigheden, vraag ik me af. De foto heeft als titel ‘Volhouden’ gevolgd door de tekst: ‘De overwinning is niet altijd voor de snelste of de sterkste…maar voor hen die volhouden’. Eenmaal in gesprek met Niek Oosterlee kom ik er achter waarom deze foto in dit kantoor hangt.
Ik val maar direct met de deur in huis.
Niek, hoe voel je je als trainer na dit enerverende seizoen. Eind maart bleek er nog een kampioenschap in de Topklasse in te zitten?
Tja, dat is waar, maar het liep anders. Ik vind wel dat wij een heel goed seizoen hebben gedraaid. Voor de winterstop hebben we goed gevoetbald. In die periode hebben we echt goed en verzorgd voetbal gespeeld. Ook zijn er wedstrijden geweest waar we punten hebben laten liggen, bijvoorbeeld die van gelijk spel. Binnen die wedstrijden waren er zeker kansen, waar we ook hadden moeten winnen. Toen we tijdens de wedstrijd tegen Spakenburg Richal Leitoe verloren door een ernstige blessure, zaten we niet dik in de aanvallers. We hebben nog geprobeerd om na de winterstop een aanvaller erbij te krijgen, maar op het laatste moment heeft de KNVB dit 
tegen gehouden. Na het trainingskamp in januari hebben we een goede start gemaakt. 4-0 winst op Excelsior. Na de wedstrijd tegen Apeldoorn, 22 januari jl, is het gaan rommelen. Tja, hoe komt dat? Dat is een goede vraag. Die heb ik mezelf ook vaak gesteld. Het heeft met een x aantal dingen te maken waardoor een cyclus wordt gebroken.
Voor het succesvolle elftal van RBB was dit een nieuwe ervaring.
Dat is waar, maar iedere ploeg maakt een mindere periode mee. Dat hebben IJsselmeervogels en na de winterstop ook Spakenburg meegemaakt. Zaak is om deze periode zo kort mogelijk te houden en dan zo min mogelijk punten te verliezen. De wedstrijd Hardenberg uit wonnen we met 2-1. We kwamen op 1 punt op Spakenburg en stonden gelijk met IJsselmeervogels. In de kleedkamer was ook zo’n geweldige ontlading bij de jongens en ik dacht, het lek is nu boven.
De volgende wedstrijd was thuis tegen FC Lisse. In het begin van de wedstrijd kwamen we met 2-0 achter en toen brak er iets in de ploeg. We hebben dit niet meer goed kunnen maken. Ook de twee volgende wedstrijden, ARC uit, hoe bizar, maar ook thuis tegen Barendrecht hebben we kostbare punten laten liggen. Het is een mentale kwestie, dat heeft wel meegespeeld.
Heb je als trainer het gevoel dat je hebt gefaald?
Nee dat niet. Wel ga je jezelf afvragen hoe dit komt. Zoals ik al zei heeft het met verschillende zaken te maken. Mentale veerkracht, en hoe wedstrijden soms lopen. Ook de smalle selectie van RBB heeft denk ik een rol gespeeld. Qua aanvallers konden we weinig rouleren. Ook moet een wedstrijd lopen. Zo kregen we tegen FC Lisse binnen drie minuten een vrije trap tegen, wat volgens mij geen vrije trap was. Ook tegen IJsselmeervogels is een goal afgekeurd. Zo zijn er in een wedstrijd altijd factoren waar je geen invloed op hebt. Voor de jongens is het moeilijk geweest om de knop om te zetten. En, de ploeg is het niet gewend. Jaren gaat het goed, maar er komt een keer een punt dat het anders gaat. Toch waren de jongens er heilig van overtuigd dat het goed zou komen. Maar dat gaat niet vanzelf.
Wat doet dit met de trainer Niek Oosterlee? Hoe kom jij zaterdagavond thuis…
Niet vrolijk kan ik je zeggen, en ik ben het ook niet zomaar vergeten. Ik heb dan een slecht weekend, slaap slecht. Ook maandag op school zit het nog in m’n hoofd. Pas als ik aan het eind van de dag naar de training ga, kan ik de knop weer omzetten. Het blijft malen wat, waarom, wanneer en waar het in de wedstrijd fout is gegaan. Wat hebben we er aan kunnen doen. Wedstrijden bespreken we altijd maandag en niet direct na een wedstrijd. Dan is er nog emotie en dan worden er misschien dingen gezegd waar je spijt van kan krijgen. Besprekingen zijn soms met de hele groep, maar ook individueel of met een paar jongens. De sfeer binnen de groep is nog steeds ok. De jongens kunnen veel van elkaar hebben. Natuurlijk winst is doping, dan gaat het bijna vanzelf. Nu wordt er meer met elkaar gesproken en peppen we elkaar op. Met elkaar proberen we de ploeg weer op de rails te krijgen, en dat is wel eens moeilijk. Verliezen is nooit leuk, en dat is RBB de laatste jaren ook niet gewend.
Je weet als je trainer bij RBB bent dat de druk groot is en continue. We gaan voor winst en dat moet ook. Na deze mindere periode is het contact binnen het bestuur en de technische staf nog steeds ok. Men straalt rust en vertrouwen uit. Men kiest voor continuïteit, en dat is een goede zaak.
Is het van invloed geweest op de spelers dat het bestuur van RBB al druk bezig was met de voorbereidingen op eventuele deelname aan de Jupiler League?
Die opmerking hoor ik vaker, maar dat is niet zo. 100%. Ik weet als geen ander dat de jongens zo graag als eerste kampioen in de Topklasse wilden worden en ze zijn er zo dichtbij geweest….Maar als je die drie eerder besproken wedstrijden van april bekijkt, dan hebben we geen aanspraak kunnen maken op een overwinning en verloren we van mindere ploegen uit de competitie.
Niek, wat is jouw visie op langere termijn voor RBB?
De ambitie blijft dat we kampioen in de Topklasse willen worden. Momenteel zijn we bezig om jongere spelers voor komend seizoen aan te trekken. We zijn op zoek naar aanvallers en verdedigers. De nodige gesprekken zijn geweest. Daarbij wordt ook gekeken of ze binnen het team passen. Dennis Groot, Sergio de Windt en Martijn Zwaan stoppen bij RBB. Richal Leitoe is druk bezig met revalideren en het is nog onzeker hoe en wanneer hij weer fit is om mee te doen. Vanuit de eigen A1 komen er geen spelers. De stap van dit elftal naar het eerste is gewoon te groot.
Ook als trainer ambieer ik om in de Jupiler League te gaan spelen. Alleen heb ik het diploma nog niet. Ik zou een jaar dispensatie kunnen aanvragen. Als sportman vind ik dat je altijd voor het hoogste niveau moet gaan. Dat hoort bij sport en sport is competitief. RBB is nog
nooit algeheel kampioen van Nederland geweest. Deze titel maakt recht om te promoveren naar de JL. Het is een kans waar je weer heel lang op moet wachten. Je hebt het zelf niet in de hand. Om de overstap naar de JL te maken moet er binnen de club veel veranderen. Ik begrijp dat 
mensen hier huiverig voor zijn. Ik kijk puur alleen naar het sportieve gedeelte, en dan denk ik als je de kans krijgt, je dit zeker moet doen.
Kan je uitleggen wat voetballen zo leuk maakt?
Als kind ging ik aan de hand van mijn vader al mee naar Feyenoord. Ik weet dat ik dit fluisterend moet zeggen, maar Rotterdam is toch mijn club. Zelf heb ik tot mijn 36ste gevoetbald. Daarvoor ook veel jeugd getraind, o.a. bij ARC, Alphense Boys en RCL. Als onderwijzer weten ze je ook altijd te vinden. Ruim 10 jaar geleden heb ik op een twee sprong in mijn leven gestaan. Ik heb toen zomaar gesolliciteerd naar een functie van directeur op een school in Amstelveen. Ik kreeg die baan aangeboden en toen schrok ik een beetje. Wil ik dit wel. Als directeur van een lagere school heb je niet veel tijd, zeker niet als voetbaltrainer. Ik heb toen bewust besloten die baan niet te nemen. Voetbal is mijn passie en heb toen mijn trainingspapieren gehaald. Nu doe ik twee dingen die ik leuk vind. Voetbal is altijd anders. Velen zullen dit niet begrijpen om met 11 man achter een bal aan te rennen….De bal is rond en gaat altijd anders. Er zijn zoveel mogelijkheden en een wedstrijd is altijd anders. Er zijn zoveel dingen die het resultaat van een wedstrijd beïnvloeden. Het is een moeilijke sport waar veel inzit. Dat is het leuke van voetbal. En voetbal kan je altijd en overal doen, als je maar een bal hebt.
Als trainer probeer ik dingen uit te sluiten die je kunnen verrassen. Maar elke keer gaat een wedstrijd weer anders dan je van te voren inschat. Als trainer moet je je wel gedragen. Je bent een voorbeeld voor de ploeg. Dat is iets wat ik wel heb moeten leren. In het begin als trainer kon ik nog wel eens driftig worden. Ik heb letterlijk tot 10 moeten tellen. Dat is ook voor mij een leerproces geweest.
Zaterdag 9 april 2011 ARC-RBB, een zwarte dag…..
Ja, het schietincident, heel bizar. Op weg naar Alphen ging de bus opeens aan de kant en passeerden er ambulances, motoragenten en zwarte snelle Audies, waar later bleek, het arrestatieteam in zat. Dollend zeiden de spelers nog: ‘Lekker plekkie waar jij woont train’, toen niet wetend wat er aan de hand was. Eenmaal op het veld van ARC werd eea duidelijk en kwamen de eerste berichten: een schietpartij in winkelcentrum de Ridderhof, met zeker 10 doden. Ik woon aan de overkant van het winkelcentrum en heb direct mijn vrouw Coby gebeld. Zij vertelde dat het wel een oorlogsgebied leek, alles was afgesloten. De wedstrijd is gewoon doorgegaan, en dat was goed. Het incident heeft zeker niet de wedstrijd beïnvloed. Wij hebben toen een enorme slechte wedstrijd gespeeld.
Maandag op school werden wij als leerkrachten geïnstrueerd door slachtofferhulp. Hoe moet je met de kinderen 
omgaan. Want ook in mijn klas hadden kinderen daar gelopen of kenden zij wel iemand. Je merkt dat de stad Alphen dan een dorp is en een hechte gemeenschap heeft. Zelf heb ik zondagavond met de stille tocht meegelopen, en dat was indrukwekkend. Tot op heden ben ik nog niet op de Ridderhof geweest, gewoon omdat het er nog niet van is gekomen.
Einde van de competitie is in zicht. Val je dan in een gat?
Nee, zeker niet. Zaterdag 21 mei is er nog een wedstrijd tegen het Leidse elftal, de laatste en dan hebben we twee maanden rust. Voor mijn werk komt dit goed uit, want dan komt de piek van school. Schoolkamp, musical en het afscheid. Toch is het moeilijk om het voetbal los te laten. RBB begint 11 juli weer aan het volgende voetbalseizoen. Ik heb dan net een week vrij van school. Het klinkt misschien een beetje saai, maar ik ben niet zo van op vakantie gaan. Thuis weten ze niet beter. Als trainer zit het voetbal altijd in je kop, de voorbereidingen, wat gaan we doen, gesprekken met spelers, advies, overleg met technische staf.
Ik heb nog een contract bij RBB. Het is een prachtige club, met fijne mensen om mee te werken. En RBB is een top amateurclub, die hoort bij de top 3 van Nederland. Helaas, deze keer geen kampioen, maar kampioen van Katwijk worden, dat moet hopelijk lukken. Net als elke wedstrijd gaan we tegen Katwijk en Genemuiden voor de winst. Maar je weet het, voetbal is en blijft verrassend.
