Soms heb je gewoon een duw nodig om je beter te voelen
Als je uit bij Katwijk een 5-0 nederlaag slikt, dan doet dat iets met je. Argumenten ten voordele, zoals: “we begonnen goed”, raken dan niet de kern der dingen. De nederlaag dompelt de boel in rouw en geeft een flinke knauw. Het enige medicijn is niet een goede wedstrijd, want een slechte afloop daarvan duwt je nog dieper de put in. Nee, drie puntjes, dat is de gouden regel. Winnen. Zeker na slechts vier punten uit zes wedstrijden. Een voor Rijnsburgse begrippen nog slechtere start dan de afgelopen seizoenen. Toen was de aanloop naar de herfst steevast matig, maar het is nu qua punten nog matiger. Enig tegenargument is dat de tegenstanders nu gemiddeld veel beter zijn. Kortom, drie punten was het devies. Het spel was niet groots, al was de start wel behoorlijk flitsend. Maar uiteindelijk konden we een (verdiende) overwinning bijschrijven. Er was namelijk maar één ploeg die met al zijn – tijdelijke – beperkingen de overwinning verdiende en dat waren de Uien. Er was ontegenzeggelijk passie en de wil om te winnen. En aan het eind van de streep konden we het enige juiste medicijn innemen: een overwinning.
Foto: Hans Heemskerk
Ere wie er toekomt, liefst drie mensen die op hun manier hun verdiensten voor Rijnsburg en/of Rijnsburgse Boys hadden werden vanwege hun overlijden geëerd. Luuk Olivier, jarenlang jeugdvoorzitter en vertegenwoordiger van onze club in allerlei functies. Hans Roem, markant persoon, scheids, lid en bekend in de Rijnsburgse gemeenschap. En Eberhard van der Laan, in de jaren zeventig zelfs nog één seizoen speler van ons eerste elftal en iemand die zijn Rijnsburgse wortels nooit verloochende. Zij verdienden een indrukwekkende minuut stilte. Dat zij in vrede mogen rusten!
Foto: Hans Heemskerk
Vredig begon de wedstrijd niet, want de Uien klapten er meteen op. Binnen vijf minuten had Rijnsburgse Boys 1-0 voor kunnen staan. Een schitterende dieptepass op Jeffrey Jongeneelen werd niet eens zo perfect verwerkt. Jeffrey aarzelde even, maar uiteindelijk ging de bal toch breed, met een stuitje, op Serbony. De man in vorm is Serbony niet – ondanks zijn harde werk – en dat illustreerde hij door de kans voor open doel op de lat te deponeren. Het zijn illustratieve gevallen: een goal nodig hebben maar het dan niet voor elkaar krijgen. Volharding en vertrouwen zal hem weer de uitstekende spits laten zijn die hij eigenlijk gewoon is. Heel kort erna had het net zo makkelijk 2-0 kunnen zijn. Serbony was ditmaal de aangever vanaf rechts uit een ingooi van Gielisse, maar Parami ramde de bal over. Geen heel makkelijke kans, maar wel één met veel potentie.
Foto: Hans Heemskerk
Tussenstanden drukken je soms met de neus op de feiten. De Treffers stond in de tussentijd met 0-2 voor bij de Vogels. Dat hadden wij ook kunnen staan, maar in plaats daarvan werd het 0-1. Volas had de eerste aardige kopkans namens Jong Sparta gemist, waarna een vlot uitgespeelde combinatie door Dervisoglu werd verzilverd. Een fenomeen dat je zo vaak ziet bij een ploeg die erg zijn best doet, maar de vorm niet heeft. In dit geval Rijnsburgse Boys.
In een fase waarin de spitsen de neiging hadden de trechter in te lopen kreeg Joël Tillema een knappe kans om de stand gelijk te trekken. Zijn linkerbeen is zijn chocoladebeen, zo bleek. Want na goed doorzetten van Jongeneelen kreeg de topscorer zijn been weliswaar achter de bal, maar het rollertje bezorgde keeper Janssen niet bepaald stress. En zo kregen de Uien nog een paar goede mogelijkheden op meer. Een 3-1 ruststand had niet gek geweest…
Na rust bracht Mulders direct Van Oijen voor Serbony. Op het eerste oog geen logische wissel voor de gemiddelde kijker (met Halman op de bank), maar Jayson zou zijn rol nog wel krijgen. Een knullige botsing tussen Koda(lak) en Tillema bleef zonder gevolgen, net als een knappe schietkans voor Jong Sparta.
De lont moest natuurlijk wel een keer in het kruidvat. Gelukkig stak Tillema die snel na rust aan. Keeper Janssen van Jong Sparta, ver uit zijn doel gekomen, wilde opruimen, maar dat lukte niet zo best. Tillema pakte het presentje uit met een lob over de keeper die een dermate rare curve had dat het aanvankelijk helemaal geen goal leek te worden. De realiteit bevestigde anders: 1-1.
Foto: Hans Heemskerk
Een ploeg kan een goal echt nodig hebben en het was nu niet anders. De treffer gaf de Uien een boost, zonder dat het nu zo werelds werd. Om eerlijk te zijn, de passie was er, maar het spel was niet geweldig. Veel lange ballen en her en der gokken op toeval. Maar het overwicht was er wel en er werd uit alle macht geprobeerd een goed resultaat te halen. En er was maar één elftal dat daar recht op had en dat was Rijnsburgse Boys. Toch had Jong Sparta nog een joekel van een kans. Na een rappe counter werd de bal van de lijn gehaald door de terechte Man of the Match Jordy Strooker. Het gaf het broze evenwicht aan in het Rijnsburgse spel: de wil was er wel, maar het leek wel of elke tegencounter meteen levensgevaarlijk werd. Foutjes zijn op dit niveau dodelijk, zeker bij geel-zwart, zo lijkt het wel.
Foto: Hans Heemskerk
Gelukkig zat het deze keer wèl mee. Een eigen doelpunt van Jelle Klap na een voorzet van Jongeneelen hielp Rijnsburgse Boys in het zadel: 2-1. Daarna zat de Rijnsburgse supporter niet meteen rustig, helaas. De ervaring brengt scepsis, maar de invalbeurt van de aan de deur kloppende jongeling Jayson Halman bracht uitkomst. In het tweede gaf de jonge Amsterdammer al zijn visitekaartje af en in het eerste had hij precies tien minuten nodig om hetzelfde te doen. Eerst legde hij twee man in de luren met snelle bewegingen en toen hij vrij baan had om te schieten was zijn schot dodelijk precies. Intimi weten dat deze man echt wat kan en dat bewees hij bij deze: 3-1. De felle protesten van de Spartanen (waarom ? Gedachte aan buitenspel van een andere Rijnsburger ?) ten spijt telde de treffer en de buit was eigenlijk wel binnen. Wat je dan vaak ziet is dat de ploeg die voorstaat naar achteren gaat lopen. Dat deden de Uien ook wel, maar een levensgevaarlijke voorzet ten spijt kreeg de brigade van Mulders geen treffer meer tegen.
Foto: Hans Heemskerk
De ontlading na afloop was recht uit het hart. De vorige overwinning dateerde alweer van augustus! Trainer Pieter Mulders stak na afloop van wal: “Je weet hoe het gaat: ook al hebben we het er over gehad, dingen gaan toch bij die jongens in het koppie zitten. Daarom was die 3-1 een enorme bevrijding. We probeerden vooruit te verdedigen en hadden een goed koppel staan achterin met lengte. Dat stond goed. Als je de eerste helft bekijkt hadden we eigenlijk een tijd lang geen problemen, met vier goede kansen. Maar als die tegengoal dan valt dan weet je hoe ze in de kleedkamer zitten. Ik heb meteen de eerste helft geanalyseerd met ze en gezegd: als we deze niet winnen dan winnen we nooit meer. Ik had meer van onze ploeg verwacht uit dode spelmomenten. Daar haalden we te weinig uit, ook al had dat wat te maken met hun keeper.”
Foto: Hans Heemskerk
Over Katwijk: “Natuurlijk was er wel wat te bepraten. Het was niet fijn. Ik heb ze de beelden laten zien en de eerste helft was helemaal zo onaardig niet. Maar die tweede helft en de uitslag blijven hangen.”
En over Hardenberg, aanstaande week: “Wij hebben daar niks te verliezen. Ik heb er in mijn tijd bij IJsselmeervogels voor het Nederlands Kampioenschap gespeeld en de sfeer is er geweldig. Daar moet je van genieten en een boost van krijgen. En het tactisch plan gaan we van de week aan de jongens vertellen.”
En nu gaan we van de drie puntjes genieten, want… wat zijn ze welkom!
Scheidsrechter: de heer L. Cairo
Toeschouwers: 1.000
Rijnsburgse Boys – Jong Sparta 3-1 (0-1)
27. 0-1 Ibrahim Dervisoglu
52. 1-1 Joël Tillema
73. 2-1 Jelle Klap (eigen goal)
83. 3-1 Jayson Halman
Geen kaarten
Opstelling Rijnsburgse Boys: Richard van Nieuwkoop; Roderick Gielisse, Masies Artien, Hidde Prijs, Jordy Strooker; Joël Tillema, Carlos Opoku, Cagri Kodalak (73. Jayson Halman); Jeffrey Jongeneelen, Giovally Serbony (45. Donny van Oijen), Maikey Parami.
Opstelling Jong Sparta: Bryan Janssen; Jelle Klap, Bradley Martis, Lorenzo Soares Fonseca (60. Joshua Kozuh), Diederik Luydens (82. Yani Bouras); Daniël Breedijk, Aboulrahmane Harroui, Ibrahim Dervisoglu; Youri de Winter, Dalibor Volas, Lovette Felicia.
