Als je in de hoek zit waar de klappen vallen, is het werken en uitzitten
Weet u nog hoe het precies een jaar geleden was als het om Rijnsburgse Boys gaat ? De Uien hadden een stormwind mee, bonden zege op zege aan de kar en zaten in een ongelooflijk goede flow. In een paar maanden tijd klom geel-zwart toen van een onbeduidende plaats naar de top van de ranglijst en alles leek in goud te veranderen. Maar pas op: ook toen waren er mindere wedstrijden bij, maar het kwartje viel altijd goed. Dat heb je wel eens. Je inzet wordt dan altijd beloond, vrije trappen op 25 meter van de goal vallen pardoes binnen en de tegenstander mist de mooie kansen. Bestaat voetbal dan alleen maar uit een speling van het lot ? Welnee. Arbeid is de basis, net als geloof in eigen kunnen en doorzettingsvermogen bij tegenslag. U kent dat fenomeen vast wel: als het goed gaat raakt er zelden iemand geblesseerd. En zo is het ook vaak andersom. Lukt het niet, dan vliegen de hamstringblessures je ineens om de oren. Dit algemene verhaal is heus niet geheel op de Boys van toepassing. Maar het heeft er wel trekjes van. Sinds half oktober is de verdomhoek de place to be voor de Uien, zo lijkt het wel. Daar komen we wel weer uit hoor, ondanks dat het een frustrerend plekkie is. Het is een kwestie van de lange adem. En als je die hebt en blijft knokken, komen die puntjes echt wel weer op het scorebord. Tot dan is het doorbijten en niet opgeven. Want iets bereiken is toch veel mooier als je er voor gewerkt hebt ? Juist. Doorgaan en wachten tot het tij keert. In het Zuid-Afrikaans is daar een prachtige uitdrukking voor: “Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen.”
Foto: Hans Heemskerk
Vrij vertaald: als je blijft doen wat je moet doen, komt het allemaal goed.
Rijnsburgse Boys – Koninklijke HFC was in de kern gewoon een wedstrijd die geen winnaar verdiende. Er vielen zeer weinig uitgespeelde kansen te noteren en als ze er al waren, dan kwamen ze eigenlijk louter door de bijzondere omstandigheden van het geval.
Het was al snel duidelijk dat de Koninklijke niet was gekomen om de aanvalsmachine op volle toeren te laten draaien. Misschien door de absentie van enkele aanvallers, maar dat euvel hadden de Boys ook. De formatie van Van Leeuwen speelde in een soort van 4-4-2 en daar leek het bij HFC ook op. Met dien verstande dat HFC net iets verdedigender intenties had. Het maakt niet zoveel uit. Simpel gezegd gaat het erom de eerste goal te maken, zodat de ander uit zijn hol gerookt kan worden. Nou, dat lukte aanvankelijk geen van beiden al te best. Het spelniveau was over het geheel niet hoogstaand. Een gegeven dat, gevoegd bij de harde westenwind, geen geweldige wedstrijd kon opleveren.
Foto: Hans Heemskerk
Knol of Ros, het is allebei 1 PK
De eerste knaller kwam op naam van Edo Knol, die een vrije trap dermate goed in de hoek schoot dat de boomlange doelman Tom Boks zich tot het uiterste moest strekken. De afgezaagde grap gaat gewoon gemaakt worden: Boks bokste de uitstekende trap uit zijn rechterhoek. In het vervolg was het een over en weer van redelijke kansen. Het waren geen dotjes en dat zegt genoeg: het was veelal net niet. Bij absentie van Bram Ros mocht Edo Knol voor paardje spelen en dat ging hem verdienstelijk af, zoals altijd eigenlijk.
Maar dit verslag is geen Duindigt-journaal, al zijn de paardengrappen natuurlijk nog niet op. Op de keper beschouwd was het een met aanvallender intenties spelend Rijnsburgse Boys tegen een taai en degelijk HFC, wat overigens ook gewoon een compliment waard is. De cruciale gebeurtenis in de eerste helft gebeurde vijf minuten voor de rust. Frank Tervoert werd, of het nu binnen of buiten de zestien was, hard in de rug gelopen. Een overtreding die bestraft had moeten worden. Dat gebeurde niet en in plaats daarvan ging het spel gewoon door. In no time volgde een diepe bal op de spits van HFC, die Masies Artien de kop kostte. Net te laat vloerde hij de Haarlemmer spits, die uiteraard onderuit ging. De rode kaart was terecht, maar de situatie daaraan voorafgaand deed zeer. Als klap op de negatieve vuurpijl, zo gaat het altijd als het minder gaat, verzilverde HFC de vrije trap van Peet van der Slot in de rebound nadat Van Nieuwkoop de pegelde keerde. Robin Eindhoven stond op de goede plek: 0-1.
Foto: Hans Heemskerk
Parami voor Spruijt
Jeroen Spruijt heeft voorlopig niet zijn seizoen. De van Westlandia overgekomen goalgetter heeft onmiskenbaar veel kwaliteiten, maar was nu het slachtoffer van de rode kaart van Artien. De wissel voor de snelle en krachtige Parami is te billijken, maar voor Spruijt wel zuur. De tweede helft moest de ommekeer brengen, maar met een man minder tegen een verdedigend sterk HFC is geen sinecure. De mannen van Gert-Jan Tamerus kregen door het overtal niet bepaald aanvallender intenties. Dat is hun goed recht, waarschijnlijk gestoeld op een stabiele serie in de wedstrijden hiervoor. De eerste speersteek van de tweede helft was dan ook van de Uien, toen Strooker keihard afdrukte, penetrerend links in de vijandelijke zestien, maar ook nu zat er een Haarlemmer been tussen.
U weet hoe het dan werkt. De geel-zwarte poort ging wat meer open. HFC loerde op een effectieve counter. En natuurlijk, ze waren ook wel eens gevaarlijk. Robin Eindhoven is een uitstekend spitsie en dat liet hij her en der zien. Kwaliteit hoeft niet altijd veel pecunia te kosten, al had hij wel een keer een open schotkans waar hij niks van maakte.
Positief aan de andere kant: debutant Marc Magan speelde een puike wedstrijd. Het was pas zijn eerste basisplek in drie seizoenen, maar daar merkte men verdraaid weinig van.
Foto: Hans Heemskerk
Do or die
De Uien bleven strijden, probeerden het uit alle macht, zonder al te veel kansen te creëeren. Het was soms pijnlijk zichtbaar vanaf de plek hoog op de tribune: een Rijnsburgse aanval waarbij vijf blauw-witte verdedigers klaar stonden om drie Rijnsburgers te elimineren. Het was geen onwil, maar met tien man aanvallen is heel wat zwaarder dan met elf verdedigen. Marc Magan liet zien wat hij waard was: op zijn pegel naar de linkerhoek van Boks moest de goalie gestrekt, maar met ruim twee meter heeft hij dan ook een lange reach. De 1-1 leek vlak voor tijd te gaan vallen. Een hoge diepe bal werd eerst door Tervoert en daarna door Halman koppend verlengd, waarna Tillema kon volleren.
Zelfs de erkende doelpuntenmaker moest zich neerleggen bij het tanend fortuin. Zijn schot ging via de lat over.
Soms gaat het gewoon zo. Je werkt, probeert, strijdt en doet wat je kan. Maar het zit niet mee. Het enige devies is dan doorgaan, werken en niet zeiken. Het is het verhaal van het leven. Voorspoed heb je niet altijd, maar dwing je voorspoed keihard werkend af, dan is het des te lekkerder. Het tij zal keren, mits de arbeid blijft.
Geef het de tijd. Of inderdaad, zoals Johannes Henricus Brand, de langstzittende president van de republiek Zuid-Afrika, in de negentiende eeuw al zei. “Alles sal reg kom”.
Dat gaan de nazaten van Kenau Simonsdochter Hasselaer (gewoon een keer googlen die naam), want dat zijn Haarlemmers, binnen afzienbare tijd ook voelen. Voor nu feliciteren we de sympathieke Haarlemmers met de overwinning. Ze zijn goed bezig en dat verdienen ze.
Rijnsburgse Boys – Koninklijke HFC 0–1 (0 –1)
Scheidsrechter: E. Bijl
Toeschouwers: 1.000
Rode kaart Rijnsburgse Boys: Masies Artien
Gele kaarten Koninklijke HFC: Robin Eindhoven, Wessel Boer, Lars Weistra
Scoreverloop:
30′ 0-1 Robin Eindhoven
Opstelling Rijnsburgse Boys: Richard van Nieuwkoop; Roderick Gielisse, Masies Artien, Gino Demon, Jordy Strooker; Jeroen Spruijt (40. Maikey Parami), Marc Magan, Edo Knol (80. Jayson Halman), Joël Tillema; Max Hudepohl, Frank Tervoert.
Opstelling Koninklijke HFC: Tom Boks; Danny Hols, Peet van der Slot, Vincent Volkert, Oscar Wilffert; Jacob Noordmans (90+2 Sem Kroon), Lars Weistra, Daniel van Son, Wessel Boer (73. Louk Dekkers); Floris van der Linden (80. Tim van Soest), Robin Eindhoven.
