Iedere week gaat Jan Jungerius langs bij een thuiswedstrijd van een team van Rijnsburgse Boys. Deze keer gin Jan, samen met zijn zoon Jay, langs bij de de jongste voetballertjes op Middelmors, de Uitjes. Het verslag is van Cees de Leeuw
Motivatie
Men neme een lichting Uitjes (kinderen uit de JO6) en laat die op een zonnige zaterdagmorgen een wedstrijd spelen tegen hun leeftijdgenoten van de vv Katwijk. Succes gegarandeerd. Glunderende gezichten, uitbundige juichpartijen als er gescoord word, en volop ouders en grootouders langs de lijn. Dat die enthousiast zijn over hun kroost is niet raar, maar ook op het gezicht van Jeroen Spruijt (speler van RBB 1 die in afwachting is op de bus naar Hardenberg) die staat te kijken zie ik die glimlach. Als je als vrijwilliger van de mooiste club van de Bollenstreek eens motivatieproblemen hebt moet je eens naar zo’n wedstrijd gaan kijken. Daar krijg je vanzelf energie van. Tactiek is totaal nog niet belangrijk, techniek ook niet. Lekker voetballen, dribbelen met de bal, juichen voor je kameraadjes die scoren en zelfs als je met 10-1 verliest trots zijn op dat ene doelpunt die je gemaakt hebt. Lekker met elkaar bewegen en plezier maken is het enige dat telt.
Hilarische opmerkingen maak je mee: Katwijk spelertjes die het veld oplopen en tegen elkaar zeggen dat dit toch wel een echt stadion is, er ligt immers geen kunstgras, maar echt gras. Maar ook de Rijnsburgse Max die zijn vader de tribune opstuurt, omdat hij het veel beter kan zien als hij hoog in het stadion zit. Ook de aanwezigheid van maar liefst 2 echte fotograven maken het af. Ik mag onze eigen paparazzi Jan en zoon Jay niet teveel veren in hun achterwerk steken (vinden ze veel te veel eer) maar hun aanwezigheid is wel extra spannend. Maar dat het geweldige vrijwilligers zijn waar de club op draait is een feit. Ook de groep ouders/trainers /begeleiders die wekelijks hun inzet tonen om deze kinderen te begeleiden moeten zeker niet vergeten worden. De onderlinge sfeer is geweldig, een simpele vraag om hulp wordt snel gehonoreerd en ze staan voor elkaar klaar. Dank: Justin, Dirk, Daan, Robert, Lex, Nico, Leon en een ieder die ik ben vergeten.
Ik wil daarom iedereen oproepen om als hun hulp wordt gevraagd de handen uit de mouwen te steken als vrijwilliger. Ja, we hebben het allemaal druk. Maar met elkaar kunnen we de klus klaren. Als je echt niet kan staat er immers een ander voor je klaar en andersom is dat ook het geval. Wat je er zelf voor terugkrijgt? Het enthousiasme van de kinderen alleen is echt al genoeg. Als je hun gezichten na afloop ziet en met hun praat over wat ze hebben meegemaakt geeft dit zoveel energie dat je er weer een week tegenaan kunt.
Na (ik meen) 7 jaar coördinator van de jongste jeugd noopt mijn gezondheid me er mee te moeten stoppen. Helaas moet ik keuzes maken. Ik blijf uiteraard wel verbonden als vrijwilliger bij RBB, als begeleider van RBB 2, en er zal vast nog wel het een en ander op mijn pad komen die beter past bij mijn huidige omstandigheden. Ik heb het met enorm veel plezier gedaan, en geef graag het stokje over aan de volgende generatie. Ik hoop met dit stukje te hebben laten zien waarom vrijwilliger zijn zo leuk is, en hoop hiermee ook jou gemotiveerd te hebben. Ik zie je graag terug op de Middelmors!
En wat de uitslagen waren van de wedstrijden van de Uitjes? Lekker boeiend, die glimlach is veel belangrijker.
