Iedere week gaat fotograaf Jan Jungerius langs bij een wedstrijd op Middelmors. Deze keer waren de mannen van de JO13-4 aan de beurt. Zij speelden een thuiswedstrijd tegen Quick Boys. Het verslag is van Danny Zandbergen.
Op zaterdag 12 maart was het dan eindelijk zover. De wedstrijd waar wij vanaf de indeling van de competitie al naar uit hebben gekeken. De enige Derby die er echt toe doet:
Rijnsburgse Boys JO13-4 vs Quick Boys JO13-3
Naast de spanning die deze derby sowieso met zich meebrengt ging het vandaag ook nog eens om de koppositie aangezien beide teams na 3 wedstrijden de volle buit hadden verzameld: 9 punten
Het doelsaldo van de blauwwitte buren was echter dusdanig indrukkend dat we voorbereid waren op een zware maar mooie wedstrijd.
RBB JO13-4 is een doorgeschoven lichting van jongens van 10 en 11 jaar welke de JO12 lichting hebben overgeslagen. Wekelijks voetballen tegen (minimaal) een jaar oudere jongens op een heel veld is een goede stap gebleken voor onze Boys. Fysiek is de strijd vaak ongelijk, maar voetballend zijn we de tegenstander meestal de baas. Het devies is dan ook om uit de duels te blijven en de voetballende oplossing te zoeken. Dit is dit seizoen tot nu toe wonderwel gelukt, met een kampioenschap in de eerste competitieronde, en een daaropvolgende promotie naar de 3de klasse, als gevolg.
Met een vrijwel complete selectie, waarin we alleen Fabe moesten missen, verschenen spelers en trainers “tot de tanden bewapend” aan de aftrap. Hetzelfde gold overigens voor de oudere, grotere, zwaardere tegenstander overigens. Ook voor onze Katwijkse buren zijn wedstrijden tegen “die Uien” toch wel speciaal.
We trapten af met de wind in de rug en vanaf de eerste minuut ontstond er een geweldig schouwspel. Het spel golfde op en neer met kansen voor beide teams. De bezoekers kwamen halverwege de eerste helft door een schot van afstand op 0-1. Het antwoord liet niet lang op zich wachten: na een snelle counter over rechts legde Jan Paauw de bal goed terug, waarna het daaropvolgende schot van Julian Kwestroo slechts met moeite gekeerd werd door de doelman. In de daaropvolgende rebound plaatste Spike Heemskerk de bal keurig in de bovenhoek, buiten het bereik van de keeper en diverse verdedigers. De vreugdekreet was enorm en de mannen “roken bloed”. Ondanks voldoende kansen bleef de stand tot aan de rust ongewijzigd.
De wind was aan het eind van de eerste helft flink toegenomen en dat werd in de rust niet minder. We moesten ons hierop voorbereiden, want dit nodigde de tegenstander uit tot schoten van afstand. Waar we bang voor waren gebeurde ook. QB schakelde een flink tandje bij en onze Boys kwamen nauwelijks meer van de eigen helft af. Iedere hoge bal naar voren, waaide net zo hard weer terug, dus moest werd ons spelletje beperkt tot kort combinatievoetbal op onze eigen helft. De druk op de bal van QB was flink en we wisten hier niet altijd raad mee. De schoten van afstand waren ons te machtig, aangezien ze, mede gedragen door een windkrachtje 6, allemaal kansloos over onze keeper Joris van Zuylen heen het doel invlogen. Binnen no time was de stand 1-5. De teleurstelling droop er vanaf bij onze jongens en de knop moest snel omgezet worden om een afstraffing te voorkomen. Na wat tactische omzettingen werd het gaspedaal weer ingedrukt en begonnen we beter te voetballen met een paar gevaarlijke uitbraken als gevolg. Helaas leidde dit niet tot goals, sterker nog in de laatste minuut kregen we er nog eentje tegen.
Eindconclusie was dat deze tegenstander, letterlijk en figuurlijk, gewoon een maatje te groot was. De eerste helft konden we goed bijbenen, mede dankzij het rugwindje, maar in de tweede helft werd het kwaliteitsverschil te groot zeker aangezien we Moeder Natuur toen ook tegen ons hadden. Ondanks de fikse nederlaag konden we toch tevreden zijn. De mannen hebben niet opgegeven en geknokt tot de laatste minuut.
Komende dinsdag pakken we de draad weer op, dan zullen we op het trainingsveld toewerken naar de volgende Derby van zaterdag 19 maart: VV Katwijk. We hebben er nu al zin in, de boys zijn uit op revanche!
